معلمان آموزگاران اعتراضات تحولخواهان دیماه 96

موضوع: «معلمان، آموزگاران اعتراضات تحولخواهانه دی ماه ۹۶» همکاران گرامی، در روزهای گذشته در ماه سرد دی، شاهد اعتراضات مردم کشورمان در خراسان، شیراز، اهواز،کرمانشاه، رشت، ساری، تهران و بیش از ۶۰ شهرستان دیگر بودیم. هرچند اعتراض مردم در ابتدای تظاهرات ها مربوط به گرانی ها و ناکارآمدی نظام اقتصادی بود اما به سرعت نارضایتی سیاسی مردم نیز صورت خسته و سرکوفته خود را نمایان کرد. نکته قابل تفکر (اگر آقایان در آن تعقل کنند) اینکه اعتراضات خودجوش بود و از طرف احزاب سیاسی (چه داخل چه خارج) و یا نهاد های مدنی و سندیکایی برنامه ریزی نشده بود. اما تلقی اینجانب این است که در طی ۲ دهه اخیر، معلمان، بازنشستگان و کارگران با اعتراضات صنفی خود، به طور غیر مستقیم به مردم ایران را آموزش دادند تا اعتراضات خود نسبت به گرانی و مشکلات اقتصادی و سیاسی را از تنگنای نق نق کردن در تاکسی یا پچ پچ در فامیل، به صحن وسیع و تحول آفرین جامعه بیاورند. اعتصابات و تجمعات صنفی کانون ها و تشکل های فرهنگیان کشور، «ترس» و «وحشت» از «حرکت اجتماعی» را در قلب و اندیشه مردم ایران کاهش داد و آموزگاری شد برای اعتراضات تحولخواهانه دی ماه ۹۶. از سوی دیگر اگر روزی روزگاری این تجمعات کشوری و سراسری گردد، حاکمیت نمی تواند نیروی های امنیتی اش و ماشین های آب پاش اش و چوب و چماق اش را از شهری به شهر دیگر برای سرکوب مردم اعزام کند. تجمعات کشوری بازنشستگان و کارگران در سراسر کشور و شهرستان ها مردم را نسبت به احقاق حقوق خود آشنا کرد. بازنشستگان و کارگران نا امید نشدند و دل به جناح های سیاسی «اصول گرا» و به اصطلاح «اصلاح طلب» نبستند. بعلاوه اعتصابات و تجمعات صنفی اگر بخواهد اجرایی شوند، بهتر است تمامی کانون ها و تشکل های معلمان از اقصی نقاط کشور با هم متحد شوند و تصمیم سازی کنند در غالب شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران که تشکل کشوری و سراسری است. تجمعاتی چون تجمع بازنشستگان که خود «پیگیر» هستند، و تجمعات معلمان شاغل بهتر است بصورت ماهانه (نه فصلی و هر از گاهی بلکه) در روزی مشخص در مراکز استان در ادارات کل آموزش و پرورش و در شهرستان ها در ادارات کل انجام گیرد. چراکه ادارات آموزش و پرورش «خانه معلم» هستند و تجمعات ایشان می تواند با هزینه امنیتی کمتری انجام می گیرد. هر چند که مردم ایران از کانون های صنفی کشور خود درسهایی ارزشمند گرفتند اما متاسفانه در این روزها شاهد بودیم که حاکمیت همان اشتباهاتی که در این ۲ دهه اخیر در مورد سرکوب و اعدام (فرزاد کمانگر) و بازداشت و زندان و تبعید و شلاق زدن فعالان صنفی به انجام رسانده است را دارد تکرار می کند. ای کاش همچون مردم، حاکمیت نیز درسی از فعالیت صنفی معلمان می گرفت و اشتباهات خود را تکرار نمی کرد. متاسفانه هر گاه حاکمیت به تجمعات بازنشستگان و معلمان و کارگران برای معیشت و تشکل یابی توجه نکرد، مشکل معیشت در سراسر کشور گسترش بیشتری یافت. در پایان لازم به یادآوری است که همان طور که تاریخچه تشکل های صنفی در دو دهه اخیر نشان می دهد آن کار کارستانی که از تجمع و راهپیمایی مهمتر و کارآمدتر است، «اعتصاب» است. اگر مردم ایران به دنبال تغییری اساسی هستند می بایست دست از کار کردن و همکاری کردن با سیستمی که به آن معترض هستند بردارند! و الا تنها در خیابان رفتن و احساسات خود را تخلیه کردن و بعد بلافاصله فردایش صبح اول وقت سر کار حاضر شدن و کارت زدن، هیچ خللی در تصمیمات هیچ سیاستمداری در هیچ جای دنیا ایجاد نمی کند. به امید صبر و پیگیری محمّد خاکساری مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلّم ۱۵ دی ماه ۱۳۹۶