حماقت جمعی آگاهانه

Khaksari902: 🔳⭕️پدیده حماقت جمعی آگاهانه بدون اینکه صدایش را در بیاوریم به این جمع بندی بسیار کلیدی می رسیم که رمز پیشرفت در جامعه یا محیط کار، حماقت است نه هوش! بیشتر توضیح می دهم. بگذارید چند موقعیت چالشی را با هم مرور کنیم. خیلی وقت ها می شود که شما می فهمید که حرف رییس تان یا بالادستی ها اشتباه است. بار اول اعتراض می کنید اما به عنوان یک عنصر نامطلوب کم تجربه غیرهمسو با کل سازمان/جامعه شناخته می شوید. چه می کنید؟ در سازمان/خانواده/جامعه شما یک مدیر ارشد فرهمند جذاب کاریزماتیک وجود دارد که همه اعضای سازمان/خانواده/جامعه آن را می پرستند، اگر او حرفی بزند که به وضوح از نظر شما اشتباه است، چه می کنید؟ فرض کنید که یک مساله ای مد شده است. حالا می تواند یک مد اجتماعی باشد (مثلا اینکه برخی موهایشان را بنفش می کنند) یا یک مد سازمانی باشد (همه از واژه پرطمطراق بیگ دیتا استفاده می کنند) و شما به وضوح می فهمدید که این مد اشتباه است و مسخره. نه رنگ بنفش برای مو زیباست و نه بیگ دیتا از سازمان شما مساله ای را حل می کند. آیا می توانید با همه این ها مخالفت کنید؟ بنابراین به این جمع بندی می رسید که مغزتان را برای خودتان استفاده کنید و سکوت کنید و این سکوت منجر می شود به حماقت جمعی. دقت کنید نکته ظریف دقیقا اینجاست که در جامعه/سازمان احمق این گونه نیست که همه احمق باشند، بلکه جامعه احمق، جامعه ای است که آنان که می فهمند سکوت می کنند و یا به سکوت کشیده می شوند. و اینجاست که ترکیب این 4 عنصر (1) تصمیمات و تفکرات اشتباه جمعی از افراد (2) سکوت آنان که می فهمند (3) موافقت کورکورانه آدم های بله قربان گو (4) آنانکه به دیگران اجازه اظهار نظر نمی دهند، فاجعه آفرین می شود. این همان اتفاقی است که در نوکیا (سلطان بلامنازع موبایل در دنیا) افتاد. توجه مدیران این شرکت به احمق‌های بله‌قربان‌گوی مثبت‌اندیش باعث شد که سهم زیادی از بازار را تقدیم شرکت‌هایی مثل سامسونگ و اپل کنند. ☑️⭕️تجویز راهبردی: همه ما در هر جمعی که باشیم (خانواده/مدرسه/سازمان/شهر/کشور) در معرض حماقت جمعی هستیم. حماقت از درودیوار بسیاری از سازمان ها و جوامع بالا می‌رود. این حماقت نتیجۀ اشتباه معدودی افراد سر‌به‌هوا نیست، بلکه معمولاً آگاهانه ایجاد می‌شود (نشریه وزین ترجمان). چه می توان کرد؟ سه تغییر کوچک را از همین امروز آغاز کنیم: تغییر نگرش؛ رئیسْ دانای کل وجود ندارد: این فرض که بالادستی ها عقل کل و کوه تجربه هستند و بعید است که اشتباه کنند، فرض نادرستی است. تاریخ مکتوب جهان را که مرور می کنیم می بینیم هم باهوش ها و هم با تجربه ها اشتباهات مرگباری کرده اند. نه خود را عقل کل بپنداریم و نه هیچ فرد دیگری را. به ایده و آدم های غیرمتعارف گوش کنیم. فراموش نکنیم. حماقت جمعی زمانی رخ می دهد که برخی برخلاف نگاه فعلی می اندیشند اما مجالی برای ارایه نظرات خود ندارند. در هر جمعی افرادی هستند که نوع دیگری می اندیشند. دست کم فضایی فراهم کنیم که سخن شان شنیده شود. اینکه سخن آنان را بپذیریم یا نه، گام بعدی است. پذیرش مسوولیت مشترک جمعی: یکی از ریشه های شکل گیری حماقت جمعی، سکوت دانایان است با این توجیه که مسوولیت بر عهده رییس است! در صورتی که آنان که می دانند و سکوت می کنند نیز مسوولند. آنانکه نمی فهمند اما کورکورانه تایید می کنند نیز مسوولند. آنانکه نمی گذارند دانایان و صاحبان اندیشه صحبت کنند به خاطر حمایت از رییس دانای کل نیز مسوولند. خداوند به وضوح فرموده است که گوش، چشم و دل همه مسوولند. یعنی جزء جزء و بعد بعد انسان مسوول است. اگر می دانیم که باید بگوییم و اگر نمی دانیم بگذاریم آن ها که سخنی دارند آزادانه (چه آزادی قبل از بیان و چه آزادی بعد از بیان) سخن شان را مطرح کنند. جهان بهتر خواهد شد. مجتبی لشکربلوکی @Dr_Lashkarbolouki

مدارس غیر انتفاعی اکثر انتفاعی هستند

🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 تمام مدارس غیردولتی که اغلب اهداف انتفاعی دارند درپشت همین جمله پنهان شده اند که از بیت المال استفاده نمی کنند درصورتیکه مدارس غیردولتی اهداف آموزشی را به اقتصادی استحاله کرده اند اختلاف طبقاتی را نهادینه کردند از تربیت انسان برای جامعه به تربیت ناز پرورده روی آوردند معلم را از عنصر اصلی تربیت و القا کننده به عنصری خریداری شده و غیر مستقل تبدیل کرد از همه مهمتر مدارس غیردولتی شرایط استعمار انسان از انسان و استحمار جامعه را در عمل فراهم ساخت منطق مدارس غیر دولتی آموزش کشور را به گروگان گرفته و همه ارکان جامعه را آلوده و تضعیف می کند و مدارس انتفاعی برای انحراف افکار عمومی به بنام غیر انتفاعی بوجود آمد به تدریج منطق و منش مدارس انتفاعی به مدارس دولتی هم تسری داده شد فریاد هر انسان مستقل دلسوز کشور نجات آموزش کشور از این آفتی است که همچون ایدز سیستم آموزشی کشور را فلج ساخته و عملا زمینه را برای نابودی کشور با ازبین بردن عنصر تربیت فراهم ساخته است باید این روند بدون اتلاف وقت متوقف شود تا جامعه از مرگ تدریجی تقدیر شده رها شود دبیر آموزش و پرورش با ۳۶ سال تجربه آموزشی 🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺 جلیل شمس

تخلف وزرات کشور با استانی کردنتشکل های فرهنگیان

موضوع: «تخلف وزرات کشور با استانی کردن تشکل های فرهنگیان» متاسفانه استانی شدن تشکل های فرهنگیان به این معنا است که فقط و فقط مرکز استان می تواند تشکل فرهنگیان داشته باشد و شهرستان ها حق برخورداری از «تشکل مستقل» را ندارند. یعنی از منظر آقایان هر استان فقط می تواند یک تشکل فرهنگیان داشته باشد. وزرات کشور آقای روحانی طی 5 سال فعالیت خود به دنبال «محدود کردن» تشکل های فرهنگیان بوده است. مدت 4 سال دولت ایشان اجازه مجامع عمومی به تشکل های فرهنگیان نداد. (همکاران به خاطر دارند که پس از 4 سال، بالاخره در تاریخ 14 تیر ماه 95 وزرات کشور به 16 استان اجازه برگزاری مجمع عمومی برای انتخابات هیات مدیره تشکل های فرهنگیان داد). به هر سو، یکی از تخلفات روشن و مشخص وزرات کشور روحانی استانی کردن تشکل های صنفی فرهنگیان ایران است. درحالیکه این تصمیم امنیتی آقای روحانی و وزارت کشور، خلاف ماده 26 و 27 قانون اساسی و مخالف قانون احزاب خود آقایان است. هیچ جای قانون احزاب و آیین نامه اجرایی قانون احزاب نیامده است که به تشکل های فرهنگیان فقط مجوز استانی داده شود. این خلاف روح قانون اساسی است و خلاف رویه یک جامعه مدنی. این تصمیم انحصارگرایانه وزارت کشور، «خلاف مردم سالاری» و «خلاف کوشش نهادهای مدنی» است. همچنین در مواردی اهداف تشکل شهرستان با اهداف تشکل استان متفاوت باشد، در مقاطع زمانی کمی متفاوت باشد. این کار خلاف قانون آقایان و استانی کردن تشکل های فرهنگیان، عملا «خلاقیت»‌ و «آزادی عمل» را از تشکل های فرهنگیان شهرستان می گیرد. همچنین ممکن است که تعداد اعضای تشکل مرکز استان از تشکل شهرستان بیشتر باشد و «اکثریت» منجر به این می شود که تشکل های شهرستانی نقشی استراتژیک در تشکل استان نداشته باشند و اکثر هیات مدیره از مرکز استان انتخاب شوند. این تصمیم نظامی مآبانه وزارت کشور تنها برای «محدود کردن بین از پیش» تشکل های صنفی فرهنگیان و افزون کردن «کنترل امنیتی بر تشکل ها» رقم خورده است. چراکه بدین وسیله وزرات کشور می تواند آسان تر و گواراتر بر سر کانون های صنفی پا بگذارد و آنها را در کنترل شدیدتر خود داشته باشد. همکاران گرامی، به نظر اینجانب در چنین شرایطی، بر شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران و تشکل های صنفی سراسر کشور است تا با جدیت نسبت به این تصمیم امنیتی و انحصارگرایانه وزارت کشور مبنی بر استانی کردن تشکل های صنفی، اعتراضی رسمی، متحد و هماهنگ کنند. متاسفانه در حال حاضر هنوز تک تک 32 تشکل عضو شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، نتوانسته اند با آزادی و آسودگی مجمع عمومی برگزار کنند. وزرات کشور فقط با 16 تشکل آن هم به شرط استانی شدن تشکل های فرهنگیان موافقت کرده است. بی شک، این تصمیم غیر مدنی وزارت کشور مشکلاتی برای تشکل های صنفی عضو «شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران» بوجود آورده و خواهد آورد. به طور مثال کانون صنفی معلمان الیگودرز می خواهد مجمع عمومی جدید برگزار کند و وزرات کشور گفته است که باید در قالب کانون فرهنگیان خرم آباد که استانی است، مجمع برگزار کنند. اما متاسفانه هیات موسس کانون فرهنگیان خرم آباد زیر بار برگزاری مجمع عمومی نمی رود. از آن گذشته ممکن است مطالبات، اهداف و روشهای کار کانون الیگودرز با کانون فرهنگیان خرم آباد متفاوت باشد. سوال اینجاست آخر به جز دلایل امنیتی و انحصارگرایانه چه اجبار دیگری وجود دارد که وزارت کشور به شدت مانع شکل گیری یک کانون صنفی معلمان کوچک در یک شهر و یا حتی یک روستای تابع یک استان می شود؟ متاسفانه همین جا معلوم می شود که جلسه غیر رسمی و غیر حداکثری 11 شهریور ماه ۱۳96 شورای هماهنگی تشکل ها در بجنورد، حرکتی بود در جهت محدود کردن و منزوی کردن اعضای شورای مرکزی. چراکه آقایان تجاری سیاسی با لابیگری و دروغ پراکنی و با عملکردی مشابه مصوبه اخیر وزرات کشور، تعداد اعضاء شورای مرکزی را از 15 تشکل به 7 تشکل تقلیل دادند. آقایان تجاری سیاسی این تخلف اساسنامه ای را (همچون تمام تخلفات دیگرشان) مرتکب شدند تا تشکل هایی که به جناح های سیاسی سوار بر اریکه قدرت و ثروت نزدیک هستند، بیشتر و پیشتر بتوانند بر محدود اعضاء شورای مرکزی تاثیرات خود را بگذارند. در پایان، بار دیگر خدمت فعالان صنفی و همکارانی که دغدغه بهبود و تعالی کیفی آموزش و پرورش کشورمان ایران را دارند، خاطر نشان می کنم تا با فراخواندن تشکل های عضو «شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران» و نیز تلاش و کوشش مساعدت کننده خویش، همه و همه خود را آماده کنند تا بر طبق «ماده 10» اساسنامه شورای هماهنگی تشکل صنفی فرهنگیان ایران، در اسفند و مرداد هر سال شورای هماهنگی بتواند مجامع عمومی ای شفاف و پر حضوری را برگزار کند. به امید تغییر محمّد خاکساری از موسسین کانون صنفی معلمان ۱ دی ماه ۱۳۹۶

چه کسی بر نمایندگان مجلس و اصل 56 قانون اساسی نظارت می کند ؟

سیدمجتبی ساداتی/ دبیر بازنشسته و روزنامه نگار چه کسی بر کار نمایندگان مجلس و اجرای اصل ۵۶ قانون اساسی نظارت می کند ؟ "وظیفه من به عنوان یک " شهروند " چیست ؟" یک حکمرانی خوب و شایسته ویژگی هایی دارد که مشارکت عمومی ، حاکمیت قانون و عدالت و انصاف جزو شاخصه های آن تعریف می شوند/ مشارکت یعنی عموم شهروندان در فرایند تصمیمات متخذه در کشور به صورت مستقیم یا غیر مستقیم (از طریق نمایندگان منتخب) دخالت داشته باشند و تحقق این امر مستلزم وجود آزادی بیان و عقیده در جامعه است/ مهمترین عاملی که منجر به ایجاد یک حکمرانی خوب می شود وجود ملت دانا ، مردم بیدار و پرسشگر و حق طلب است/ پرسش مهمی که طرح آن می تواند مباحث جدیدی در حوزه رفتار و عملکرد نمایندگان مجلس ایجاد نماید این است که چه کسی باید بر کار نمایندگان نظارت کند/ مشکل اصلی هر نماینده در واقع همان پیروزی در انتخابات و جلوس بر صندلی سبز مجلس است و در طی چهار سال عملاً هیچ گونه مشکل پاسخ گویی به مردم ندارد/ کار بسیاری از نمایندگان شده دخالت در کار دستگاه های اجرایی و انتخاب مدیر کل و فرماندار و بخشدار/ در جوامع با نهادهای مدنی و احزاب قوی وسندیکاها و تشکل های صنفی ، این احزاب و نهادهای مدنی هستند که رفتار نمایندگان را زیر ذره بین قرار می دهند ولی در جامعه ما این ساز و کار معمول نیست/ پاسخ روشن است و آن این که خودِ مردم و از جمله بازنشستگان مقصرند !، زیرا از حق نظارت طبیعی خود و پرسش و استیضاح منتخبین خود استفاده نمی کنند sedayemoallem.ir/یادداشت/item/10934-/چه-کسی-بر-کار-نمایندگان-مجلس-و-اجرای-اصل-۵۶-قانون-اساسی-نظارت-می-کند-؟-وظیفه-من-به-عنوان-یک-شهروند-چیست-؟ https://t.me/joinchat/AAAAADu4dHIKTezDBcrZ3g

چرا بودجه فرهنگی داریم ولی بی فرهنگیم

maref: ‍ 🔴 چرا #بودجه_فرهنگی داریم ولی #بی‌فرهنگیم ➕ سازمان صدا و سیما : ۱۱۴۰ میلیارد تومان ➕ بسیج مستضعفین : ۱۰۳۵ میلیارد تومان ➕ وزارت فرهنگ و ارشاد : ۷۷۰ میلیارد تومان ➕ خدمات حوزۀ علمیه قم : ۵۲۸ میلیارد تومان ➕ شورای حوزه‌های علمیه : ۳۲۹ میلیارد تومان ➕ کمک به بازسازی عتبات : ۳۱۳ میلیارد تومان ➕ جامعه المصطفی العالمیه : ۲۱۸ میلیارد تومان ➕ منشور فرهنگ قرآن : ۲۰۰ میلیارد تومان ➕ حوزۀ علمیه (خواهران) : ۱۹۳ میلیارد تومان ➕ سازمان تبلیغات اسلامی : ۱۱۵ میلیارد تومان ➕ نهاد رهبری در دانشگاه‌ها : ۱۰۲ میلیارد تومان ➕ دفتر تبلیغات حوزه علمیه : ۹۲ میلیارد تومان ➕ کمک به نهادهای رهبری : ۸۰ میلیارد تومان ➕ کانون پرورش فکری : ۷۸ میلیارد تومان ➕ حوزه‌های علمیه خراسان : ۵۷ میلیارد تومان ➕ موسسه نشر آثار امام : ۵۷ میلیارد تومان ➕ دفتر ولی‌فقیه سپاه : ۵۶ میلیارد تومان ➕ شورای انقلاب فرهنگی : ۵۰ میلیارد تومان ➕ احداث و تکمیل مساجد : ۵۰ میلیارد تومان ➕ حفظ آثار دفاع مقدس : ۳۹ میلیارد تومان ➕ سیاستگذاری ائمه جمعه : ۳۷ میلیارد تومان ➕ مجمع جهانی اهل‌بیت : ۳۶ میلیارد تومان ➕ شورای تبلیغات اسلامی : ۳۵ میلیارد تومان ➕ تدوین کتب علوم انسانی : ۲۲ میلیارد تومان ➕ موسسه امام خمینی : ۲۰ میلیارد تومان ➕ ستاد اقامه نماز : ۱۹ میلیارد تومان ➕ سازمان ارتباطات اسلامی : ۱۲ میلیارد تومان ➕ بیمه مداحان : ١١ میلیارد تومان 😆😆 ➕ موسسه پژوهشی انقلاب : ۸ میلیارد تومان ➕ کتابخانه آیت‌الله مرعشی : ۶ میلیارد تومان ➕ بنیاد سعدی : ۶ میلیارد تومان ➕ توسعه بازی‌های رایانه : ۴ میلیارد تومان ➕شورایعالی انقلاب فرهنگی : ۳ میلیارد تومان ➕ دانشگاه اهل‌بیت : ٣ میلیارد تومان 🤷‍♂️ جمع : ((( ۶٠١٢ میلیارد تومان ))) همانطور که می‌بینید سهم #وزارت_ارشاد از کل بودجۀ فرهنگی فقط ١٣% است و ٨٧% مابقی در اختیار نهادها و ارگان‌هایی‌ست که نه ‌تنها مستقل از دولت قرار دارند بلکه اساسا هیچ پاسخگویی به هیچ نهادی ندارند !! اما جالب است حتی یک بار هم مخالفان دولت ( اصولگرایان) کوچک‌ترین انتقادی نسبت به این سی چهل تشکیلات که ٩٠% از بودجه فرهنگی را می‌بلعند ، نکرده اند ...!! @pedar_mihan عباس معارفی : هرکس سرسپرده ی حکومت نباشه در عذابه وبلکه منتظر اعدام!!!

بیانیه کانون صنفی فرهنگیان کردستان در مورد شورای هماهنگی

فراخوان از :انجمن صنفی معلمان کردستان به :تشکل ها و کانون های صنفی معلمان کشور، پیشکسوتان صنفی، اعضای سابق تشکل ها و روشنفکران فرهنگی همبستگی و همدلی از خصوصیات برجسته فعالین صنفی کشور در تمام استانها بوده است. ما بیاد نداریم سیاست لابیگری مقدم بر خرد جمعی بوده باشد. همانگونه که استحضار دارید تعدادی از فعالین صنفی با برنامه قبلی به جهت زمین گیر کردن تلاش های صنفی همکاران و به تبع آن شورای هماهنگی و مرکزی که نتیجه سالها تجربه همکاران سراسر کشوراست، در بجنورد، شهریور ماه سال جاری گرد هم آمدند و با کودتایی غیر اخلاقی و بر خلاف اساسنامه شورای هماهنگی اقدام به حذف شورای مرکزی نمودند. این عده قلیل سعی در تحمیل اندیشه کسانی بر تشکل های معلمان بوده اند که خود در تشکل ها شان در اقلیت مطلق هستند. اینان سعی در تحمیل کیش شخصیت، پوپولیسم، پرستش افراد به جای خرد ورزی و تشکل گرایی به فرهنگ اجتماعی معلمانی بیدار هستند که چندین سال است برای احقاق حقوق خود به پای خواسته اند. انجمن صنفی معلمان کردستان ضمن محکوم کردن اقدام این اقلیت از وجدان های آگاه میخواهد با شکستن سکوت این اقدامات کودتا گونه را رسوا کرده و منش راستین سیاسی که مبتنی بر مبارزه اخلاق مدار است را جایگزین بی آبرویی زمان حاضر کنند. ما شورای صنفی بجنورد را هرگز جایگزین شورای هماهنگی نمی دانیم و تا تشکیل شدن جلسه با حضور اعضای شورای هماهنگی بر طبق اساسنامه از هیچکدام از مصوبه های شورای صنفی بجنورد حمایت نخواهیم کرد. انجمن صنفی معلمان کردستان آذرماه ۹۶

پلمپ کردن کانون صنفی فرهنگیان قزوین

موضوع: «اعتراض به پلمپ کانون صنفی فرهنگیان قزوین» سلام همکاران فرهنگی، متاسفانه در این روزها شبکه های اجتماعی خبر از پلمپ شدن کانون صنفی فرهنگیان قزوین را به اطلاع فرهنگیان ایران رسانده اند. لذا لازم دیدم که خاطر همکاران را به این موضوع جلب کنم که طبق قانون احزاب خود وزارت کشور، هیچ تشکلی را نمی توان لغو مجوز یا پلمپ کرد مگر از طریق حکم دادگاه صالحه. پس لازم است که همه ما آگاه باشیم که وزرات کشور قانونا (حتی با قانون خودشان) نمی توانسته کانون صنفی فرهنگیان قزوین را پلمپ کند و استانداری قزوین خلاف قانون و خودسرانه عمل کرده است. به نظر اینجانب، فعالان کانون صنفی فرهنگیان قزوین می توانند از استانداری قزوین به وزارت کشور شکایت کند و یا اگر امیدی به وزارت کشور ندارند، می توانند از استانداری قزوین به «دیوان عدالت اداری» شکایت کند. کما اینکه تقریبا چنین مشکل مشابهی برای «کانون صنفی معلمان» در دوران احمدی نژاد پیش آمد. در آن زمان وزرات کشور وقت به دادگاه نامه نوشت که کانون صنفی معلمان را «لغو مجوز» کنند. خوشبختانه دادگاه ادله وزرات کشور را کافی ندانست و حکم به ادامه فعالیت کانون صنفی معلمان داد. از همه اینها گذشته، لازم به یادآوری است که یکی از وظایف «شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران» این است که پیگیر «مجوز و مجمع و پروانه» تشکل های صنفی شود (به عنوان نمونه ماده ۴ اساسنامه شورا را ملاحظه بفرمایید). هر چند متاسفانه تا آنجایی که اینجانب اطلاع دارم، از 32 تشکل صنفی عضو «شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران»، تشکل های صنفی نام برده در زیر هنوز مجمع عمومی خود را برگزار نکرده اند (و چنانچه جلسات را برگزار کرده اند، لطفا اخبار و صورت جلسه و مدارک مربوطه را با جامعه فرهنگیان به اشتراک بگذارند): 1. کانون صنفی معلمان کرمانشاه 2. کانون صنفی معلمان اردبیل 3. کانون صنفی فرهنگیان یزد 4. انجمن صنفی معلمان استان کردستان 5. کانون صنفی فرهنگیان شیراز 6. کانون صنفی معلمان همدان 7. کانون صنفی فرهنگیان شهر رضا 8.کانون صنفی فرهنگیان استان مرکزی 9. کانون صنفی معلمان ایران (نکا) 10. کانون صنفی فرهنگیان دزفول 11. اتحادیه ی صنفی فرهنگیان اهواز 12. کانون صنفی معلمان ارومیه 13. کانون صنفی فرهنگیان شوشتر 14. کانون فرهنگیان اسلامشهر 15. مجمع صنفی فرهنگیان ایلام 16. کانون صنفی معلمان شهر ری 17. کانون صنفی فرهنگیان کاشان 18. کانون صنفی فرهنگیان مازندران 19. کانون صنفی فرهنگیان کرمان 20. کانون صنفی فرهنگیان دماوند 21. کانون صنفی فرهنگیان کوچاصفهان 22. کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز در پایان جای این تاسف باقی می ماند که 22 تشکل صنفی عضو «شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران» هنوز نتوانسته اند مجامع عمومی خود را برگزار کنند و حتی آنهایی که مجمع عمومی برگزار کرده اند هنوز وزارت کشور «دولت تدبیر امید»؟! روحانی مجوز پروانه آنها را صادر نکرده است. تاسف جانگذار دیگر اینکه، شورای مرکزی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران که می بایست «موتور حرکت» اعضای تشکل های صنفی فرهنگیان کشور باشد، در جلسه غیر رسمی ۱۱ شهریور ۱۳۹۶ با اینکه حتی از اکثریت هم برخوردار نبود، شاکله شورای مرکزی را خودسرانه بهم ریخت و ۱۵ عضو شورای مرکزی (بر طبق ماده ۱۵ اساسنامه شورا) را به تنها و تنها ۷ عضو تقلیل داد. معالاسف کانون تهران و کانون همدان در اقدامی «کودتاگونه» دست به تخریب در شورای هماهنگی زدند. آقایان خواسته یا ناخواسته آرزوی دیرین نیروهای امنیتی را عملی کردند و با مصوبه غیر قانونی شان در جلسه غیر رسمی ۱۱ شهریور ۹۶ به منظور حذف کانون های منتقد و تضعیف خرد جمعی و تعاملی در میان کانون های صنفی فرهنگیان ایران، با تخلفی دیگر نسبت به اساسنامه شورا، اعضای شورای مرکزی را به ۷ تشکل کاهش دادند. آقایان این نقص اساسنامه را رقم زدند تا به راحتی بتوانند در شورای مرکزی نیز مانند کانون تهران، لابیگری کنند. بنابراین بر فعالان صنفی سراسر کشور و پیشکسوتان و اعضای «شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان» است که با جدیت بر علیه مصوبه جلسه غیر رسمی و اقلیتی شورا در مورخه ۱۱ شهریور ۹۶ در شهر بجنورد، اطلاعیه دهند و نیز تلاش حداکثری خود را برای برگزاری جلسه ای دیگری منطبق بر «اساسنامه» و «آیین نامه اجرایی شورای مرکزی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران» و نیز با احترام به خرد جمعی تمام کانون های صنفی معلمان، به انجام رسانند. تلاش و کوششی بیشینه برای باز گردادن «اندیشه کنشگری، سلامت تشکیلاتی، صداقت صنفی، و شور و نشاط فعالیت گروهی» به شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران. به امید حرکت و تغییر محمّد خاکساری مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلّم و بازرس سابق شورای مرکزی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ۱۱ آذر ۱۳۹۶

باهم باشیم تا موفق تا موفق شویم

برادران و خواهران پر تلاشم با هم باشیم تا موفق شویم این راه بدون حضور شما ،ابتر است همت همگان را نیاز داریم بجای نشستن و انتقاد کردن عمل کنیم درود بر شرف و همت و وجدان بیدار شما که همراهی و حمایت می فرمایید با اتحاد و پیگیری مداوم و قانونمند موفق می شویم چون دست خداوند با جماعت است از ارسال پست های غیر صنفی و چت های دو یا چند نفره خودداری کنیم و تنها در جهت تحقق مطالبات قانونی مغفول مانده تلاش کنیم تا بتوانیم در این مدت طلایی به کمک هم کار بزرگی انجام دهیم 👇👇👇👇👇👇👇 اگر تا ۱۵ آذر ردیف ۱۲۰ قانون بودجه دارای بودجه و اعتبار کافی(حداقل ۱۱هزار میلیارد) نشود اگر برای بیمه پایه و تکمیلی بودجه ی کافی برای اجرای ماده ۸۵ ق م خ ک اختصاص نیابد اگر در دائمی شدن ق م خ ک مواد قانونی جامع و کامل برای رفع تبعیض تصویب نشود مشکلات و مطالبات و حقوق قانونی ما ممکن است باز هم مغفول بماند یکسال دیگر باید دوباره بدویم اگر حق خواه واقعی هستیم و به دنبال تحقق حقوق صنفی۲/۲ میلیون بازنشسته مظلوم و نجیب و فهیم و فرهیخته هستیم با نمایندگان شهرها و تصمیم گیران و مسئولین کشور ارتباط برقرار کنیم در این مدت لازم است با یک بسیج عمومی ، مسئولین را از نظر ملاقات اطلاع رسانی و گفتگو تحت فشار قرار دهیم تا بتوانیم به نتیجه برسیم در غیر اینصورت امسال را کامل از دست داده ایم خدایا به انبیا و صالحان درگاهت به همه ی عزیزانی که در جهت رفع مشکلات قشر مظلوم بازنشسته تلاش می کنند ، پاداش مجاهدان راه خدا عنایت بفرما ارادتمند و شاگرد همه-مرتضی یعقوبی نیکو

تسلیت به بازماندگان زلزله کرمانشاه و حلبچه

موضوع: «پیام تسلیت به بازماندگان زلزله کرمانشاه و حلبچه» ژاپنی ها می گویند: «زلزله آدم ها را نمی کشد، این ساختمان های غیر استاندارد هستند که آدم می کشند!» همان طور که بارها خوانده ایم و شنیده ایم، در کشور ژاپن مرتب زلزله می آید از 5 ریشتر گرفته تا 9 ریشتر هم آمده است، اما می بینیم کمترین تلفات را دارند. علت اش هم این است که ساختمان هایشان استاندارد هستند و حتی همان خانه هایشان که از چوب و اسفنج ساخته می شوند. اما متاسفانه در کشور ما نظام مهندسی و نهادهای نظارت کننده بر «کیفیت ساختمان» ها به درستی وظیفه خود را انجام نمی دهند. نمونه بارز آن «مسکن مهر» است که زلزله اخیر در کرمانشاه اکثر ساختمان هایی که درست کرده بودند یا در حال ساخت بودند، آسیب دیده اند. دولت موظف است پیگیری کند که در نهایت مسئول و ناظر ساختمانی «مسکن مهر» در استان کرمانشاه چه شرکتی و چه کسانی بوده اند و آنها را مورد تعقیب قضای قرار دهند. کشور ما روی خط زلزله است و بر دولتمردان است که نظارت دقیق بر «شرکت های مهندسی نظارت بر ساختمان ها» داشته باشند. همچنین متاسفانه اکثر مدارس ایران در مقابل زلزله ایمن نیستند و «ستاد بحران استان کرمانشاه» نیز کار خود را به درستی بعد از زلزله انجام نداده است. ساعات اولیه پس زلزله بسیار مهم است، چون امکان زنده یابی زیر آورماندگان بیشتر است و استفاده از نیروی متخصص و مجهز به تجهیزات و همراهی «سگ های تربیت شده» برای پیدا کردن مجروحان زیر آوار مانده در آن ساعات اولیه بسیار مهم هستند. اینجانب در جریان زلزله طبس در استان خراسان در سال 57 به همراه تعدادی از دانشجویان پزشکی حضور داشتم و برای امداد به زلزله زدگان به شهر طبس رفتیم و از نزدیک شاهد امداد به زلزله زدگان طبس بودم. متاسفانه در طبس به جز ساختمان بانک ملی که استحکام لازم را داشت 90 در صدد ساختمان های شهر به طور کل تخریب شده بود. از همه اینها گذشته متاسفانه در مدارس و صدا و سیما هم به صورت منسجم و مستمر و اثربخش آموزش های لازم برای مقابله با بحران زلزله را نمی دهند. در پایان، با احترام و سوگواری به تمام خانواده هایی که عزیزان خود را در زلزله کرمانشاه و حلبچه از دست داده اند از صمیم قلب تسلیت عرض می کنم و برای ایشان صبر و بردباری آرزومندم. با احترام و خاکساری، محمّد خاکساری مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلّم ۲۵ آبان ۱۳۹۶

کاهش مشارکت در کانون صنفی معلمان

موضوع: «کاهش مشارکت در کانون صنفی معلمان» سلام همکاران فرهنگی، کانون صنفی معلمان از زمان تاسیس در سال 78 فراز و نشیب های بسیاری داشته است. نقطه عطف کانون صنفی معلمان سال 85 در تجمعات معلمان روبروی مجلس بود و نقطه نزول آن در سال 86 بود با اشتباه استراتژیک برخی از اعضای هیات مدیره برای ورود به قدرت گیری سیاسی و کاندید مجلس هشتم شدن. همچنین بعد از آن با ورود آقایان به کار تجاری، ریزش اعضا در کانون صنفی معلمان شروع شد. ورود به قدرت سیاسی برای تشکل های صنفی مانند «سم مهلک» می ماند!‌ چراکه معلمان احساس خواهند کرد که «مصرف شده اند». به عبارتی احساس شکست در درون خود خواهند کرد وقتی می بینند که «پله مفت و مجانی» شده بودند اند برای کسانی که از همان ابتدا هوس منصب گرفتن داشتند. از سوی دیگر در دوران خفقان احمدی نژاد فعالیت اکثر تشکل های صنفی فرهنگیان کم و بیش کاهش یافت تا اینکه در بهمن و اسفند سال 93 بار دیگر فرهنگیان به طور خود جوش تجمعات خود را آغاز کردند. اما متاسفانه از اردیبهشت 94 که کانون صنفی معلمان رسما با بیانیه ها وارد تجمعات می شود کاهش مشارکت فرهنگیان را مشاهده می کنیم. واقعه دیگر اینکه با وجود اینکه کانون صنفی معلمان در فضای مجازی تبلیغات فراوان می کند ولی کاهش چشمگیری را در مجمع عمومی کانون صنفی معلمان پس از 10 سال در 27 مهر ماه 95 مشاهده کردیم. در آن مجمع که آقایان حتی اجازه قرائت گزارش اینجانب [https://works.bepress.com/Mohammad-Khaksari/11/] به عنوان بازرس وقت کانون صنفی معلمان را ندادند! تعداد رای دهندگان حاضر تنها و تنها 190 نفر بود! مدرک آن در صورت جلسه مجمع عمومی 27 مهر ماه سال 95 موجود است شرکت کنندگان حدود 200 نفر بودند واجدین شرایط رای دادن حدود 190 بودند. بهتر است آقایان از خود بپرسند که چرا درحالیکه آمار شاغلین و بازنشستگان سه استان شهر تهران، شهرستانهای استان تهران و استان البرز، روی هم رفته حدود 250 هزار نفر است، چرا آقایان رای شان به ۲۰۰ نفر هم نرسیده است؟! همکاران فعال صنفی توجه کنند که نسبت ریاضی 200 نفر به 250 هزار نفر، عدد ۰.۰۰۰۸ را حدودا حاصل می کند. نسبت هشت ده هزارم. یعنی از هر ۱۰۰۰۰ معلم تنها ۸ معلم در جلسه مجمع عمومی شرکت کردند. هشت نفری که خود آقایان متخلف بهتر می دادند که ۵ نفر از آنها به احتمال زیاد به خاطر منافعی که در شرکت تجاری و پروژه ها و لابیگری های ایشان داشتند، در مجمع حاضر شدند. فعالان صنفی دلایل متعددی را برای این کاهش مشارکت در کانون صنفی معلمان مطرح می کنند. از آن جمله: ۱. هزینه های اجتماعی کانون ۲. ارتباط فیزیکی با بدنه ۳. ارتباط معنوی با بدنه ۴. فضای امنیتی ۵. اطلاع رسانی ۶. ورود به قدرت سیاسی و تجاری ۷. چند شغلگی معلمان در پایان نظر شخصی اینجانب به عنوان یکی از موسسین کانون صنفی معلمان: من اعتقاد دارم که تمام موارد فوق تاثیر گذار بوده اند ولی بیش از همه موارد تلاش برخی اعضای هیات مدیره سابق برای ورود به قدرت سیاسی و تجاری، به اشتیاق معلمان برای مشارکت در فعالیت ها صدمه زده است. دیگر اینکه کانون صنفی معلمان احترام لازم را به پیش کسوتان خود ادا نکرده است و در پاسخ گویی به تخلفات صنفی پاسخ گویی لازم را از خود نشان نداده است. پیشنهاد اینجانب این است که پیشکسوتان کانون صنفی معلمان «نقد درون سازمانی و برون سازمانی» انجام دهند و در کار «بازرسی فعالیت های جاری» کانون فعالیت فعال داشته باشند. همچنین کانون نیازمند است که میدان به جوانان بدهد. متاسفانه بعد از انتخابات مجمع عمومی 27 مهرماه 95 بیش از نیمی از هیات مدیره و اعضاء علی البدل بازنشسته هستند که خود این امر هم خلاف تبصره 7 ماده 15 اساسنامه کانون صنفی معلمان است. در آخر اینکه هم اکنون هیچ کدام از موسسین اولیه کانون صنفی معلمان، هیچ نقشی در کانون صنفی معلمان ندارند. به امید تغییر محمّد خاکساری مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلّم و یکی از موسسین کانون صنفی معلمان ۱۹ آبان ۱۳۹۶

نقدی بر مقاله عدم همراهی اکثریت جامعه فرهنگیان در کنش های مدنی

موضوع: نقدی بر مقاله «دلایل عدم همراهی اکثریت جامعه فرهنگی در کنش های مدنی» / این مقاله در یکی از گروه های تلگرام فرهنگیان منتشر شده است و نویسنده بر نکات مثبت و قابل توجه ای تاکید کرده است. از آن جمله «فرد محوری» و «نبود تفکر انتقادی» و «نبود تشکیلات منسجم در تشکل های صنفی فرهنگیان» و «نبود برنامه مدون و روشن» و نیز عملی نشدن شعار های تشکل های صنفی فرهنگیان. اما متاسفانه ایشان یکباره به جاده خاکی زدند و با تبلیغ اینکه «شورای هماهنگی در جلسه شهریور ماه که دربجنورد برگزار کردند»، با «درایت»! و « با توجه به شرایط فعلی ودرک درست و منطقی»! «با نوشتن اساسنامه»! (البته بهتر است بخوانید با دگرگون کردن غیرقانونی و غیر اخلاقی اساسنامه)، «به دور از خودکامگی»!! (درحالیکه آقایان به عمد چندین تشکل ها اصلا دعوت نکردند تا به توافقات سیاسی تجاری خود برسند)، «باعث برون رفت فعالین صنفی و بدنه» از « استیصال و یاس و نامیدی» شدند. باید از ایشان سوال کرد، چگونه به یکباره آن همه مشکلات بنیادین و کمرشکنی که در پاراگراف های اول تا پنجم مقاله کوتاه خود از آنها سخن گفتید، در چشم به هم زدنی، از پس جلسه به حد نصاب نرسیده و مخرب آقایان سیاسی تجاری در شهریورماه ۱۳۹۶ در بجنورد، به طور کل حل و فصل شد و با خارج شدن «از سیکل غیر اثر بخش» قدیم، «وارد فاز عملیاتی»! «پویا»!! و « منطبق بر کار تشکیلاتی و سیستمی» شد؟! چگونه است که مصوبات خلاف اساسنامه ای آقایان، « نوید اینده ای درخشان میدهد»؟! منظورتان چیست از اینکه نوید می دهد، نوید به چه کسانی می دهد، به معلمان ایران نوید آینده ای درخشان می دهد یا به متخلفان سیاسی تجاری کانون تهران و همدان و .. نوید می دهد که «آتش به اختیار»‌ هر چه می خواهند بکنند؟! بکنند هر چه صلاح سیاسی تجاری شان می دانند و به جای پاسخ مستند دادن، تنها به تخریب شخص منتقد می پردازند. همکاران گرامی در مورد تخلفات صورت گرفته در جلسه شهریور ماه می توانند پاسخ کامل و مستند اینجانب به عنوان بازرس سابق شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران را در این فایل پی دی اف مطالعه کنند (https://works.bepress.com/Mohammad-Khaksari/7/). تنها به عنوان نمونه در اینجا خاطر نشان کنم که اینجانب بارها به آقایان سیاسی تجاری اعلام کردم، به جای متهم کردن اینجانب به «چوب لای چرخ نهادن» بروید و از کانون همدان (به عنوان ریاست سابق شورای هماهنگی) بپرسید که ایشان رسید یا پرینت ایمیل و یا رونوشت دعوتنامه های ارسالی شان را در منظر عموم فرهنگیان قرار دهد! وظیفه صنفی ای که متاسفانه هرگز انجام ندادند و این خود دلیل دیگری بر عدم شفافیت آقایان تجاری سیاسی است. حال با نظری دوباره به مقاله ذکر شده در بالا، در می یابیم که ظاهرا این همکار از تاریخچه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران به درستی با خبر نیست یا اگر هست متاسفانه تلقی ایشان بر این است که اساسنامه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، در جلسه مخدوش 11 شهریور 96 در بجنورد نوشته شده است. در صورتی که «اساسنامه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران» در تاریخ 16 اسفند ۱۳81 نوشته و در جلسه سوم شورای هماهنگی در همان تاریخ با اکثریت قاطع به تصویب رسید. همچنین پس از آن در جلسه شورای هماهنگی در تاریخ دوم اردیبهشت ۱۳84 در کرمانشاه، اصلاحات نهایی به رای گذاشته شد و در همان جلسه «آیین نامه اجرایی شورای هماهنگی فرهنگیان» نوشته و تصویب شد. متاسفانه جلسه غیر رسمی 11 شهریور 96 بجنورد «در بر گیری» لازم را نداشت چراکه بعمد از تمام تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، دعوت به عمل نیامده بود و آقایان طیف سیاسی تجاری و متحدان شان، بر خلاف اساسنامه، تعداد اعضاء «شورای مرکزی» شورای هماهنگی فرهنگیان ایران را از 15 نفر به 7 نفر تقلیل دادند. همکارانی که در جلسات شورای هماهنگی شرکت داشتند می دانند که به لحاظ امنیتی 7 نفر هیات مدیره چه مشکلاتی خواهد داشت. کافی است حاکمیت 3 یا 4 نفر از هیات مدیره را تحت فشار قرار دهد، در چشم به هم زدنی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران «زمین گیر» شده است! تاکید اینجانب همچنان بر تشکیل جلسه شورای هماهنگی فرهنگیان ایران با حداکثر اعضا مانند سابق می باشد. محمّد خاکساری بازرس سابق شورای مرکزی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ۷ آبان ۱۳۹۶

"ارزیابی تجمع روز جهانی معلم در ایران"

موضوع: «ارزیابی تجمع روز جهانی معلم در ایران»

سلام همکاران فرهنگی، پس از هر تجمع اعتراضی جهت سطح ارتقا اعتراضات در تجمعات بعدی تشکل های صنفی فرهنگیان باید آن تجمع را تحلیل و ارزیابی کنند. نکات «مثبت و منفی» تجمع را مورد بررسی قرار دهند و با توجه به ارزیابی مورد نظر به رهنمودهای جدیدی برای تجمعات آینده راه پیدا کنند.

نکات مثبت تجمع روز جهانی معلم
۱. تجمع روز جهانی معلم گسترش کشوری داشته است: بنا به گزارش های رسیده در 20 استان کشور تجمع برگزار شده است.
۲. تجمع با «هدف مشخص» انجام شد. هدف تجمع فرهنگیان در شعار «بودجه عادلانه» متبلور بوده است.
۳. شعارها بصورت پلاکارد و شعارهای متحد در سراسر کشور در دسترس همکاران قرار گرفت و اکثر شعارهای تجمع، صنفی بوده است.
۴. تجمع روز جهانی معلم، رنگ چنگ اندازی برای دستیابی به قدرت سیاسی نداشته است. همکاران فرهنگی به این جمع بندی رسیده اند دیگر پیاده نظام «جناح های سیاسی حاکمیت» نیستند.
۵. در تجمعات به همکارانی که میخواهند اعتراضات صنفی را برای رسیدن به قدرت سیاسی و ورود به ساختار حاکمیت، به نوعی «پل عبور» خویش قرار دهند، اجازه «فرصت طلبی» داده نشده است.
۶. نیروی امنیتی و حراست های اداره آموزش و پرورش، مجبور به عقب نشینی شدند. چون با «اراده محکم» همکاران و بازنشستگان روبرو شدند.
۷. تجمع روز جهانی معلم، در خانه اصلی معلمان یعنی ادارات آموزش و پرورش انجام گرفت و از آن می توان  «درس گرفت». بهتر است تجمعات فرهنگیان در بسیاری از موارد، در جلوی ادارات اموزش و پرورش انجام گیرد. نخستین تاثیر آن این است که ارباب رجوع و همکارانی که به ادارات آموزش و پرورش مراجعه می کنند از نزدیک تجمع فرهنگیان را خواهند دید.

نکات منفی تجمع
۱. متاسفانه هنوز «ترس و نامیدی» در بین فرهنگیان دیده می شود و کمتر در تجمعات حضور فیزیکی دارند.
۲. استفاده مناسب از رسانه های خارجی برای اطلاع رسانی تجمع روز جهانی معلم انجام نشد.
۳. فعالان صنفی شهرستان ها با رسانه ها مصاحبه نکردند یا کم کردند و اینکه مقالات چندانی در نشریات ننوشتند.
۴. شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان در نشست ۱۱ شهریور ۹۶ بجنورد از تمام تشکل ها دعوت نکرد. لذا اطلاع رسانی جامع و کافی انجام نگرفت.
۵. کانون صنفی معلمان در تهران هنوز نتوانسته است «اعتماد لازم» را از فرهنگیان کسب کند. در تهران تعداد حدود 500 نفر از همکاران، از دو تشکل تهران و البرز شرکت کردند که در مقایسه با تعداد فرهنگیان کل این استان ها متاسفانه تعداد قابل توجهی نیست. لازم است کانون تهران از گذشته خود که تعدادی از هیات مدیره سابق اش وارد قدرت سیاسی شدند، انتقاد کند. 
۶. متاسفانه آقایان تجاری سیاسی، اکثر فعالان پیشکسوت را از خود رنجانده اند و به جای انتقاد از عملکرد گذشته خود و متحدانشان، به شدت در کار برچسب زدن به پیشکسوتان کانون صنفی معلمان کوشش کرده و می کنند.

جمع بندی
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران از نشست دوم خود در ۲۷ اردیبهشت ۸۱ در اصفهان، موضوع «روز جهانی معلم» برابر با 5 اکتبر و ۱۳ مهر ماه را در دستور کار خود قرار داد. پس به هر سو، تجمع فرهنگیان در روز جهانی معلم «یک قدم به جلو» است. قدمی ارزشمند که شورای هماهنگی با تشخیص «زمان و مکان» مناسب برای تجمعات بعدی خود می تواند از آن استفاده کند و پیگیر مستمر «بهبود»‌ در آموزش و پرورش گردد.

همچنین در پایان، تجمع روز جهانی معلم به حاکمیت و مسئولان حراستی آموزش و پرورش این هشدار را داد که فرهنگیان با «صبر» و «پیگیری» سخت کوشانه به دنبال تحقق خواسته های صنفی خود بوده، هستند و خواهند بود، و تهدیدات حاکمیت اثر چندانی در سست کردن اراده آن دسته از «فرهنگیان پیگیر» نخواهد گذاشت.

به امید پیگیری
به امید تغییر
به امید آموزش و پرورشی نوین

با احترام
محمّد خاکساری
مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلّم
و یکی از موسسین کانون صنفی معلمان
۱۴ مهر ماه ۱۳۹۶

"حق گرفتنی است نه دادنی'

موضوع: «حق گرفتنی است نه دادنی»

سلام همکاران فرهنگی، در جامعه ای که «حقوق انسان» به او «داده» ‌نمی شود، در آن اهل و دیار به راستی که «حق گرفتنی است نه دادنی». از زمان قبل از انقلاب تجربه داشتم معمولا حاکمیت حقی را به مردم نمی داد، مگر اینکه «تجمع یا اعتصاب» انجام می گرفت. مبارزان سیاسی «تجمعات و اعتصابات» را پیگیری کردند تا در سال ۵۷ زندانیان سیاسی آزاد شدند.

در دانشگاه هرگاه دانشجویان اعتصاب می کردند «حاکمیت امتیاز» می داد، این تجربه تاریخی است. صد اندوه که حاکمیت های «خودکامه» هیچ امتیازی نمی دهند مگر اینکه مردم شان «اعتراض» کنند. همکاران اگر می خواهند گشایشی در معیشت آنها انجام گیرد، در «تجمعات اعتراضی» شرکت فعال داشته باشند وگرنه طبق گفته نوبخت، در سال ۹۷ فقط ده در صد حقوق کارکنان دولت افزایش می یابد  و دیگر هیچ افزایشی در حقوق ماهانه صورت نمی گیرد.

به امید تغییر
محمّد خاکساری
مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلّم
۱۲ مهر ماه ۱۳۹۶

"بازنشستگان استوار و پایدار در تلاش برای دستیابی به خواسته های صنفی'

"از پا باز«ننشستگی» بازنشستگان استوار و پایدار، در تلاش برای دستیابی به خواسته های صنفی"

سلام همکاران فرهنگی، 
بازنشستگان بعد از تجمعات

 ۶ مهر 

۱۴ آذر 

۲۸ دی

۳ اسفند 

۲۲ اسفند 

 و ۳۱ مرداد، 

همچنان خستگی ناپذیر از پا باز«ننشسته»اند و قرار است ۱۳ مهر ماه همراه شاغلان در تهران و البرز، راس ساعت ۱۰ صبح، روبروی سازمان برنامه و بودجه و در شهرستان ها، روبروی ادارات آموزش و پرورش، به مناسبت روز جهانی معلم (۶ اکتبر) تجمع کنند و خود از حق خود حمایت کنند. 

باید به اراده بازنشستگان درود فرستاد. به راستی حق گفتند که دود از کنده بلند می شود! چنانچه شیوه ای که بازنشستگان برای دستیابی و دفاع از خواسته ها صنفی خود در پیش گرفته اند را شاغلان هم به صورت متحد و نترس اجرا کنند، خواهیم دید که همه به خواسته های صنفی خود خواهند رسید.

بازنشستگان تجربه گرانسنگ دارند و به «وعده های تو خالی» و بدون اجرای مسئولان کشوری و لشکری گوش فرا نمی دهند. چراکه بازنشستگان از بازی های سیاسی آقایان به خوبی آگاه هستند. 

همچنین بازنشستگان تجمعات خود را به گونه ای مدیریت می کنند که مورد سو استفاده جناح های سیاسی قرار نگیرند. ایشان افرادی را که بخواهند به نام خواسته های صنفی «پلی برای رسیدن به قدرت سیاسی و مدرسه غیر انتفاعی و مجتمع سازی» درست کنند را شناسایی و از جمع خود دور می کنند. بازنشستگان کسانی را که بخواهند از پشت پرده با مسئولان "زد و بند" کنند و سودای نمایندگی مجلس و وزارت در سر دارند را قهرمان و قافله سالار خود نمی پندارند و احترام به «خرد جمعی» در مکانیزم تصمیم سازی آنها حاکم است. 

 این مو در آسیاب سفید نکرده گان، به صرف اینکه همکاری به زندان رفته است، "بی تامل" و "احساسی" و  "گوش بسته" و "چشم بسته"، دنبال آن شخص نمی روند. برای همین کمتر شاهد "قهرمان بازی" و "قهرمان پروری" در تجمعات بازنشستگان بوده و هستیم. 

به امید تغییر
و به امید آموزش و پرورشی کیفی 
و در تلاش برای دستیابی به خواسته های صنفی

با احترام،
محمد خاکساری
مدیر مسئول و صاحب امتیاز قلم معلم
11 مهرماه 96

"تعداد اعضای هیات مدیره برای یک تشکل"

موضوع: تعداد اعضای هیات مدیره برای یک تشکل صنفی  👉👉
با سلام به همکاران فرهنگی، یکی از مسائلی که  در روند تصمیم سازی در تشکل های صنفی نقش مهمی ایفا می کند، موضوع«تعداد اعضای هیات مدیره» است . در روند کارمدیریت «کیفیت و کمیت» باید مناسب و هماهنگ باشند.مطابق قانون تشکل های غیر دولتی وزارت کشور، نباید تعداد اعضای هیات مدیره یک تشکل صنفی از 7 نفر کمتر باشد. از طرف دیگر همچنین تعداد اعضای هیات مدیره نباید زوج باشد. دلیل و بنیان عقلی و فلسفی این دو موضوع بر می گردد به کیفی سازی جهت گیری ها و رای گیری های آینده و پیش روی آن تشکل صنفی. به این معنی که اگر تعداد اعضای هیئت مدیره کانون ها و تشکل های صنفی کمتر از ۷ نفر باشد، اصل «تنوع آراء» کم رنگ و خدشه دار می گردد. همچنین اگر تعداد اعضا، عددی «زوج» باشد، عدد نام برده تقسیم پذیر بر ۲ بوده و در مواردی آراءمساوی می گردد و در چنین شرایطی تصمیم سازی ها در چنین هیات مدیره زوجی ای به بن بست بر می خورد.یادم هست در زمانی که هیات موسس کانون صنفی معلمان می خواست از وزرات کشور مجوز بگیرد. تعداداعضای هیات مدیره کانون صنفی معلمان را 15 نفر مشخص کرده بودیم اما مسئول وزارت کشور اصرار داشت که اعضای هیات مدیره کانون صنفی معلمان 7 نفر باشند. اما خوشبختانه اعضاء هیات موسس کانون زیر بار نرفتند.علت آن هم این بود که در جلسات هیات موسس، با اعضاء موسس بر روی موضوع «تعداد اعضای هیات مدیره»، بارها بحث وگفتگو کرده بودیم. به چند دلیل مهم که در پی به آن اشاره می کنم، در هیات موسس کانون صنفی معلمان، تعداد اعضاء هیات مدیره را «پانزده (۱۵) نفر» انتخاب کردیم:    یکی اینکه در کشور های توسعه نیافته حاکمیت تلاش می کند در تشکل های صنفی نفوذ کند و اگر تعداد هیات مدیره 7 نفر باشد کافی است 3 یا 4 نفر از اعضاء هیات مدیره را  بخرد یا اصلا طرفداران خودش را در هیات مدیره بفرستد و به راحتی هیات مدیره کانون صنفی را از اکثریت بیندازد.
   دلیل دوم اینکه چون کانون صنفی معلمان دراساسنامه «تشکلی کشوری» بود، تلاش بر این بود که حداقل 15 نفر هیات مدیره داشته باشد تا با داشتن اعضاء بیشتر بتواند طیف گسترده تری از افکار و اندیشه های معلمان ازشهرها و شهرستان های مختلف کشور را درپیش زمینه تصمیم سازی های خود داشته باشد.   دلیل سوم اینکه در یک هیات مدیره هفت (۷) نفره، احتمال اینکه 3 تا 4 نفر ازاعضاء هیات مدیره کانون از طرف نیروی های امنیتی و حراستی وزارت خانه تهدید شوند و به راحتی تصمیمات بنیادین یک کانون صنفی را بنا به میل ایشان تغییر دهند و به طور کل تشکل صنفی را از اهداف خود دور کنند، بسیار بیشتر بود. در چنین شرایط اسفناکی، کانون صنفی معلمان تبدیل به یک تشکل فرمایشی خواهد شد.همکاران گرامی، «اهمیت کمی و کیفی» احترام به موارد فوق را از نزدیک طی ۱۷ سال فعالیت صنفی خود در شورای هماهنگی تشکل صنفی فرهنگیان ایران مشاهده کردم. اما متاسفانه در جلسه اخیر شورای هماهنگی فرهنگیان در ایران در مورخه 11 شهریور  96در بجنورد، آقایان در مصوبه غیرقانونی،غیر اساسنامه ای و غیر منصفانه خود، تعداد اعضاء شورای مرکزی را از 15 نفر به 7 نفر تقلیل دادند. لذا با توجه اینکه کشور ما ایران ۳1 استان دارد و نیز شورای هماهنگی فرهنگیان ایران حدود ۳۲ تشکل عضو دارد، تقلیل دادن خودسرانه «تعداد اعضاء هیئت مدیره» ازپانزده (۱۵) نفر به هفت (۷) نفر، در «برگیرندگی» وجهان شمولی جامعه معلمان ایران را از هیات مدیره با تخلف شروع به کار نموده کنونی،سلب کرده است. به امید تغییر و به امید اینکه فرهنگیان ایران پیش از اینکه انتظار برآورده شدن حقوق خود از حاکمیت و مسئولان راداشته باشند، با حضور و پیگیری و سوال زنی های پیگیرشان، پیش از هر چیز و بیش از هر چیز، کانون های صنفی، سندیکایی و تشکل های صنفی فرهنگیان شهر و استان و کشور خود را کنترل نمایند.
به امید آن روز
محمد خاکساری
بازرس سابق شورای مرکزی تشکل های صنفی فرهنگیان
21 شهریور 96

ماده 12و 13 اساسنامه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

پیام های فعالان صنفی فرهنگیان ایران:
سلام همکاران:
ماده 12 و 13 اساسنامه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران
طبق این دو ماده مصوبات جلسه شورای هماهنگی در 11شهریور 96 در بجنورد خراسان شمالی معتبر نیست
لطفا همکاران نظرات خود را در این مورد بدهند.
ماده 12
مجمع عمومی فوق العاده با رعایت تشریفات (ارسال دعوتنامه ) با شرایط زیر تشکیل خواهد شد:
با درخواست شورای مرکزی یا بازرس(بازرسان)
با درخواست یک سوم از اعضاء پنج تشکل عضو

تبصره 1  : دعوت برای مجمع عمومی فوق العاده کتبی بوده و حداقل تا دو هفته قبل از تشکیل آن به اطلاع اعضاء خواهد رسید .

تبصره 2  : مجمع عمومی فوق العاده جهت رسمیت همان شرایط مجمع عمومی عادی را خواهد داشت .

تبصره 3  : تصمیمات مجمع عمومی فوق العاده با حداقل دو سوم آرای موافق از تعداد حاضر در جلسه معتبر خواهد بود.

ماده 13
وظایف مجمع عمومی فوق العاده :
تصویب تغییرات در مفاد اساسنامه
بررسی و تصویب انحلال شورای هماهنگی تشکل های صنفی معلمان ایران
عزل عضو یا اعضای شورای مرکزی

تبصره : عزل شورای مرکزی باید با اطلاع و موافقت وزارت کشور  در دستور کار مجمع قرار گیرد.
محمد خاکساری
بازرس سابق شورای مرکزی تشکل های صنفی فرهنگیان
18شهریور 96

"اشکالات حقوقی بر مصوبات جلسه 11شهریور شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان بجنورد"

محمد خاکساری:
سلام همکاران:
"اشکالات حقوقی بر مصوبات جلسه 11شهریور شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان در بجنورد"👉👉

در تاریخ 16شهریور 96گزارش جلسه
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در یکی از گروه های تلگرام فرهنگیان منتشر شد.  اشکالات حقوقی طبق اساسنامه شورای هماهنگی بر مصوبات این جلسه وارد است. اینجانب به عنوان بازرس سابق شورای مرکزی که مدت 10سال بازرس شورای مرکزی شورای هماهنگی فرهنگیان بوده ام
اشکالات زیر را طبق اساسنامه شورای هماهنگی فرهنگیان بر مصوبات جلسه 11 شهریور شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران در بجنورد وارد
می دانم. بنده بارها اساسنامه خدمت اعضای شورای مرکزی ارسال کرده ام. از دلسوزان و پیش کسوتان شورای هماهنگی تقاضا دارم اساسنامه را به دقت بخوانند. و با حقوق دانایان که در امر نهاد های غیر دولتی تخصص دارند. مشورت کنند.
اشکالات وارده
1-طبق ماده 13
اساسنامه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان تغییرات در اساسنامه و هیات مدیره در  جلسه مجمع عمومی فوق العاده انجام می شود.  نه جلسه مجمع عمومی عادی, در تبصره 3 ماده 12 تاکید شده است تشکیل مجمع عمومی فوق العاده که تغییرات اساسنامه شورای هماهنگی انجام می گیرد با احتساب دو سوم اعضا رسمیت دارد جلسه 11شهریور 96  شورای هماهنگی حدنصاب لازم را برای مجمع فوق العاده شورای هماهنگی نداشته است.
2- طبق بیانیه های قبل شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران اعضای شورای هماهنگی 32عضو دارد
برای رسمیت جلسه مجمع عمومی عادی در جلسه اول نیاز نصف بعلاوه یک  یعنی
شرکت 17تشکل عضو شورای هماهنگی تشکل های های صنفی فرهنگیان صنفی فرهنگیان ایران لازم است. با توجه به گزارش جلسه 11شهریور 96 شورای هماهنگی و اعضای کار گروه ها حدود 14تشکل صنفی فرهنگیان در جلسه 11شهریور بجنورد شرکت کرده اند به همین دلیل جلسه رسمیت نداشته است,. اگر دو تشکل مریوان وسقز که شعبه انجمن صنفی فرهنگیان کردستان هستند, از آن کسر کنیم به 12،تشکل می رسد چون خود هیات مدیره اصلی انجمن صنفی کردستان که در سنندج است. در این جلسه غایب بوده اند. 
3- طبق تبصره یک ماده 12اساسنامه شوای هماهنگی,  ریاست شورای مرکزی که کانون معلمان همدان بوده است بایستی دو هفته قبل
تلفنی یا کتبی به  تمام اعضای شورای هماهنگی اطلاع رسانی می کرده است. از9 اعضای شورای مرکزی شورای هماهنگی
1-شیراز
2-کردستان(سنندج)
-3یزد
-4کرمانشاه
یعنی 4  عضو اصلی شورای مرکزی درآن در جلسه بجنورد غایب بوده اند.
در پیام قبل خدمت همکاران عرض کردم
که تشکیل جلسه 11شهریور بجنورد یک قدم به جلو برای شورای هماهنگی فرهنگیان بوده است.  اگر قرار است تغییرات در اساسنامه انجام گیرد.  طبق اساسنامه انجام گیرد.
تذکر :👉👉
برای مطالعه اساسنامه و آیین نامه اجرایی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان می توانید به وبلاگ زیر مراجعه کنید
وبلاگ تاریخچه تشکل های صنفی فرهنگیان
tts902.blogsky. com
بازرس سابق شورای مرکزی
تشکل های صنفی فرهنگیان
محمد خاکساری
17شهریور 96