نقدی بر مقاله عدم همراهی اکثریت جامعه فرهنگیان در کنش های مدنی

موضوع: نقدی بر مقاله «دلایل عدم همراهی اکثریت جامعه فرهنگی در کنش های مدنی» / این مقاله در یکی از گروه های تلگرام فرهنگیان منتشر شده است و نویسنده بر نکات مثبت و قابل توجه ای تاکید کرده است. از آن جمله «فرد محوری» و «نبود تفکر انتقادی» و «نبود تشکیلات منسجم در تشکل های صنفی فرهنگیان» و «نبود برنامه مدون و روشن» و نیز عملی نشدن شعار های تشکل های صنفی فرهنگیان. اما متاسفانه ایشان یکباره به جاده خاکی زدند و با تبلیغ اینکه «شورای هماهنگی در جلسه شهریور ماه که دربجنورد برگزار کردند»، با «درایت»! و « با توجه به شرایط فعلی ودرک درست و منطقی»! «با نوشتن اساسنامه»! (البته بهتر است بخوانید با دگرگون کردن غیرقانونی و غیر اخلاقی اساسنامه)، «به دور از خودکامگی»!! (درحالیکه آقایان به عمد چندین تشکل ها اصلا دعوت نکردند تا به توافقات سیاسی تجاری خود برسند)، «باعث برون رفت فعالین صنفی و بدنه» از « استیصال و یاس و نامیدی» شدند. باید از ایشان سوال کرد، چگونه به یکباره آن همه مشکلات بنیادین و کمرشکنی که در پاراگراف های اول تا پنجم مقاله کوتاه خود از آنها سخن گفتید، در چشم به هم زدنی، از پس جلسه به حد نصاب نرسیده و مخرب آقایان سیاسی تجاری در شهریورماه ۱۳۹۶ در بجنورد، به طور کل حل و فصل شد و با خارج شدن «از سیکل غیر اثر بخش» قدیم، «وارد فاز عملیاتی»! «پویا»!! و « منطبق بر کار تشکیلاتی و سیستمی» شد؟! چگونه است که مصوبات خلاف اساسنامه ای آقایان، « نوید اینده ای درخشان میدهد»؟! منظورتان چیست از اینکه نوید می دهد، نوید به چه کسانی می دهد، به معلمان ایران نوید آینده ای درخشان می دهد یا به متخلفان سیاسی تجاری کانون تهران و همدان و .. نوید می دهد که «آتش به اختیار»‌ هر چه می خواهند بکنند؟! بکنند هر چه صلاح سیاسی تجاری شان می دانند و به جای پاسخ مستند دادن، تنها به تخریب شخص منتقد می پردازند. همکاران گرامی در مورد تخلفات صورت گرفته در جلسه شهریور ماه می توانند پاسخ کامل و مستند اینجانب به عنوان بازرس سابق شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران را در این فایل پی دی اف مطالعه کنند (https://works.bepress.com/Mohammad-Khaksari/7/). تنها به عنوان نمونه در اینجا خاطر نشان کنم که اینجانب بارها به آقایان سیاسی تجاری اعلام کردم، به جای متهم کردن اینجانب به «چوب لای چرخ نهادن» بروید و از کانون همدان (به عنوان ریاست سابق شورای هماهنگی) بپرسید که ایشان رسید یا پرینت ایمیل و یا رونوشت دعوتنامه های ارسالی شان را در منظر عموم فرهنگیان قرار دهد! وظیفه صنفی ای که متاسفانه هرگز انجام ندادند و این خود دلیل دیگری بر عدم شفافیت آقایان تجاری سیاسی است. حال با نظری دوباره به مقاله ذکر شده در بالا، در می یابیم که ظاهرا این همکار از تاریخچه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران به درستی با خبر نیست یا اگر هست متاسفانه تلقی ایشان بر این است که اساسنامه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، در جلسه مخدوش 11 شهریور 96 در بجنورد نوشته شده است. در صورتی که «اساسنامه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران» در تاریخ 16 اسفند ۱۳81 نوشته و در جلسه سوم شورای هماهنگی در همان تاریخ با اکثریت قاطع به تصویب رسید. همچنین پس از آن در جلسه شورای هماهنگی در تاریخ دوم اردیبهشت ۱۳84 در کرمانشاه، اصلاحات نهایی به رای گذاشته شد و در همان جلسه «آیین نامه اجرایی شورای هماهنگی فرهنگیان» نوشته و تصویب شد. متاسفانه جلسه غیر رسمی 11 شهریور 96 بجنورد «در بر گیری» لازم را نداشت چراکه بعمد از تمام تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، دعوت به عمل نیامده بود و آقایان طیف سیاسی تجاری و متحدان شان، بر خلاف اساسنامه، تعداد اعضاء «شورای مرکزی» شورای هماهنگی فرهنگیان ایران را از 15 نفر به 7 نفر تقلیل دادند. همکارانی که در جلسات شورای هماهنگی شرکت داشتند می دانند که به لحاظ امنیتی 7 نفر هیات مدیره چه مشکلاتی خواهد داشت. کافی است حاکمیت 3 یا 4 نفر از هیات مدیره را تحت فشار قرار دهد، در چشم به هم زدنی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران «زمین گیر» شده است! تاکید اینجانب همچنان بر تشکیل جلسه شورای هماهنگی فرهنگیان ایران با حداکثر اعضا مانند سابق می باشد. محمّد خاکساری بازرس سابق شورای مرکزی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ۷ آبان ۱۳۹۶