۱۳۹-مدارس غیر انتفاعی در ایران: ریشه ها
از زمان بازگشت از سفر زیارتی سوریه و دیدن رفتارهای خلاف شئون اخلاقی زائران، دیگر دوست نداشتم در معاونت پرورشی حوزه ستادی وزارت آموزش و پرورش کار کنم.
به قول حکیم ابوالقاسم فردوسی:
« جهانا، سراسر فسوسی و باد / به تو نیست مرد خردمند شاد» « که داند که چندین نشیب و فراز / به پیش آرد این روزگار دراز»
اما من خیلی خردمند نبودم به همین خاطر در اولین فرصتی که پیش آمد از اداره معاونت پرورشی خارج شدم. این فرصت با پیشنهاد معاون «دفتر امور مدارس غیرانتفاعی » پیش آمد و من با توجه به معنی«غیر انتفاعی » فکر کردم حتما این اداره کارش در جهت منافع همه ی دانش آموزان کشور است.!
این اداره در میدان بهارستان بود و من از بهمن ۷۰ در آنجا مشغول به کار شدم. در حکم انتقال و انتصاب من، جمع حقوقم ۱۵۱۸۰۵ ریال بود.
قبل از انقلاب سال ۵۷ مدارس خصوصی به نام مدارس ملی توسط اشخاص حقیقی و حقوقی با اجازه شورای عالی آموزش و پرورش فعالیت می کردند. پس از روی کار آمدن حکومت جمهوری اسلامی و طبق مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی این مدارس به استناد اصل ۳۰ قانون اساسی و شعار مساوات و برابری امکانات آموزشی برای همه، مدارس ملی را نیز دولتی کردند اما پس از ده سال با مصوبه ی دیگری از شورای عالی انقلاب فرهنگی دوباره این مدارس تشکیل شدند.!
رفسنجانی در سال ۶۷ رئیس مجلس بود. به گفته ی برخی نمایندگان مجلس او با تاکید بر مشکلات کشور در پس از جنگ مکرراً خواهان تصویب طرح « مدارس غیر انتفاعی » بود و بالاخره در تیرماه ۶۷ این طرح در مجلس به تصویب رسید.
به گزارش تابناک عباس عبدی در روزنامه اعتماد درباره ی ریشه نابرابری آموزش کشور نوشت:«بخش مهمی از نیروهای سیاسی حاکم در پی ایجاد مدارس خصوصی مذهبی برآمدند. در واقع آنها پرهیز می کردند که فرزندانشان را به محیط های مدارس عمومی و کنترل نشده بفرستند. نیاز فرزندان مسئولان از طریق پرداخت درآمدهای کلان مدیریتی به مدارس غیر انتفاعی تامین شد و حتی منابع خود را به سوی این مدارس سرازیر کردند و روز به روز با پولی کردن آموزش عمومی، آن را نابرابر تر و طبقاتی تر کردند.
این کار را نتوانستند با دانشگاه انجام دهند. به جایش دانشگاه های بی اعتبار برای فروش مدرک و دادن رانت مدرک تاسیس کردند و آموزش عالی به نحو دیگری خراب شد. (دانشگاه امام صادق) لذا ترجیح دادند که فرزندان خود را به خارج بفرستند.»
سالها بعد در تاریخ ۲/۵/۸۷ روزنامه دنیای اقتصاد در گزارش خود اعلام کرد که مدارس غیر انتفاعی در سراسر کشور تنها ۳/۷ درصد از دانش آموزان کل کشور را پوشش می دهد که شامل مدارس بزرگسال و پیش دبستانی هم هست.
اصغر نوروزی معاون وزیر آموزش و پرورش در حوزه مدارس غیر انتفاعی در دولت های رفسنجانی و محمد خاتمی می گوید:« در سال ۶۷ که طرح مدارس غیر انتفاعی در مجلس دوم مطرح شد نمایندگان با آن مخالفت کردند ولی رفسنجانی با این طرح موافق بودند و ایشان تمام تلاش خود را کرد تا این مدارس ایجاد شوند.»
نوروزی عنوان می کند:« برای دولت ثابت شده که نمی تواند مثل تمام کشورهای دنیا به تنهایی پاسخگوی نیازهای آموزشی جامعه باشد هر چند ارائه خدمات آموزشی رایگان به همه در قانون اساسی آمده است. به همین دلیل قانون تشکیل مدارس غیر انتفاعی تصویب شد.»
یکی از اصولی که برای تاسیس مدارس غیر انتفاعی در نظر گرفته اند احراز صلاحیت حرفه ای، اخلاقی و اجتماعی افراد است که از طریق سازمان های آموزش و پرورش صورت می گیرد و باید از هر گونه سهل انگاری در امر تعلیم و تربیت جلوگیری کرد.
علاوه بر احراز صلاحیت های فردی بایستی فضای مناسب آموزش و پرورش مورد تایید سازمان نوسازی و توسعه و تجهیز مدارس قرار گیرد و بر اساس قانون فرد متقاضی در سال های اولیه از استطاعت مالی لازم برخوردار باشد.
آنچه من در این اداره دیدم خلاف تمام مواردی بود که جهت تاسیس این مدارس به عنوان اصول لازم الاجرا به روی کاغذ آمده بود.
https://t.me/Khaterate_khanom_moalem
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر