" مشکل عدم اتحاد فرهنگیان "

معلمان معترض: معلمان معترض موضوع :"مشکل عدم اتحاد فرهنگیان ایران " ✏✏✏✏✏✏✏ تا زمانی که فرهنگیان برای رسیدن به خواسته های صنفی خودمتحد و یکپارچه نشوند، قطعا نخواهند توانست به خواسته های صنفی خود برسند.سبب تضاد آراء و تقابل نظرات، انشقاق های مختلفی در فرهنگیان شده است. عدم اتحاد بحران در فرهنگیان و تشکل های صنفی ایجاد می کند. تفرقه افکنی حاکمیت یکی از دلایل عمده عدم اتحاد فرهنگیان است. هر گاه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان می خواهد به اتحاد برسد.جناح های سیاسی وارد شورای هماهنگی می شوند. قدرت سیاسی دنبال منافع شخصی و جناح سیاسی خود هستند. با ورود انها به تشکل های صنفی زمینه اختلاف شروع می شود. هر گاه اصول گرا ها دولت را داشته باشند. تشکل های صنفی را به سمت منافع خود می برند . هرگاه اصلاح طلبان دولت را داشته باشند. باز می خواهند از تشکل های صنفی برای رای به مجلس و ریاست جمهوری از انها استفاده ابزاری کنند. هر دو جناح پس از رسیدن به قدرت سیاسی تمام شعار هایی که برای فرهنگیان داده اند فراموش می کنند. بهانه می اورند. فرهنگیان جمعیت آنان زیاد است. بودجه نداریم. حقوق قرهنگیان را افزایش دهیم. هر گاه فرهنگیان می خواهند تجمع یا اعتصاب داشته باشند. هر جناح سیاسی که قدرت را دارد می گویند . "به مصلحت کشور نیست فرهنگیان تجمع و اعتصاب کنند"با این بحث های حاشیه ای فرهنگیان مشغول می شوند روز به وضعیت فرهنگیان چه از نظر استاندارد های اموزشی چه از نظر وضعیت اقتصادی بدتر می شود. خلاصه این داستان 40 سال است ادامه دارد. همه از منزلت معلم سخن می گویند. وقتی می خواهند بودجه بدهند. می گویند اعتبار نداریم. قانون اجازه نمی دهد. مورد دیگر، عدم اتحاد فرهنگیان در تشکل سراسری وکشوری قدرتمند است . از سال 1380 شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران این مسیولیت را به عهده گرفته .است.هر گاه بخواهد شورای هماهنگی قدرت بگیرد. حاکمیت شروع به بازی های خود بطور "مستقیم و غیر مستقیم "می کند. یک روز حاکمیت می گوید " شورای هماهنگی فرهنگیان مجوز ندارد." روز دیگر برای اینکه وزیر وقت استیضا نشود . به شورای هماهنگی نزدیک می شود . شروع به وعده می دهد. "چنین کنم چنان کنم." متاسفانه برخی اعضای شورای هماهنگی که گرایش به قدرت سیاسی دارند. متاسفانه فریب وزیر و حاکمیت را می خورند. از طرف دیگر خود فرهنگیان هم تمایل چندانی به عضویت به تشکل های صنفی ندارند. و مشارکت لازم را در تشکل های صنفی ندارند. در این بین عده کمی از فعالان صنفی فرهنگیان بازداشت یا زندان می شوند. وهزینه می دهند .مابقی تماشا وسکوت می کنند. باعث می شود. فعالان صنفی فرهنگیان دلسرد و نا امید شوند. چون حمایت کننده ای فعالان صنفی ندارند. که خواست اصلی حاکمیت همین است. که فعال صنفی دلسرد نسبت به فعالیت صنفی شود به اعتقاد اینجانب اگر حاکمیت هم تغییر کند.ولی تشکل سراسری و کشوری نداشته باشیم باز با حاکمیت جدید برای خواسته های صنفی به مشکل بر می خوریم.. دنیای مدرن دنبال تشکیلات و سازمان های مردم نهاد است . فرهنگیان چاره ای ندارند مگر اینکه تشکل صنفی سراسری وکشوری قدرتمند داشته باشند. وعضو تشکل های صنفی شوند تا بتواند اعتراضات و خواسته های صنفی را در زمینه استاندارد های آموزشی و معیشت و منزلت معلمان را به درستی مدیریت کنند. پیشنهاد من به شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران این است .باز گشت به سال های 83 تا 85 است. تمام تصمیمات در درون شورای هماهنگی گرفته می شد. شورای مرکزی قانونا در ان سال ها در اساسنامه بود.ولی وجود خارجی نداشت. تمام تصمیم اعتراضات در جلسات شورای هماهنگی فرهنگیان با حضور تمام تشکل های صنفی گرفته می شد. شورای هماهنگی هم به تنهایی نمی تواند کاری کند. نیاز به حمایت فرهنگیان دارد. رمز موفقیت اتحاد صنفی فرهنگیان است. .به امید حمایت فعالان صنفی خواسته صنفی رایگان بدست نمی آید محمد خاکساری مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلم ،یکی از موسسین کانون صنفی معلمان 12 مهر ماه 97 ای دی هفته نامه قلم معلم @ghalamemoale