مقاله رسیده
به هفته نامه قلم معلم
✍✍✍✍✍✍
امید درخشان
✍✍✍✍✍✍✍
اعتراضات لفظی معلمان بالا گرفته اقدامات عملی و راهکارهای پیشنهادی تنزل یافته
امروزه در هر محفل معلمی هزران درد آموزش و پرورش با تمام الحاقاتش چه از نظر کیفی و کمی مورد نقد و اعتراض شدید معلمان است
دلخوشی معلمان بار منفی پیدا کرده رویکرد مثبت نگری در آن رو به زوال است
از همه مهم تر صاحبی در این دستگاه وزارتی دیده نمی شود اگر چه به ظاهر صندلی خالی پست وزارت آموزش و پرورش نداریم قطعا ایشان را باید نماینده دست نشانده دانست وی از بس ذوب شده ماموریتش می باشد حتا بر حسب ظاهر هم نمی تواند روی خوشی داشته باشد وتمام اندیشه هایش در حد بلوک گذاری هایش است
معلمان بیش از هر زمانی مستأصل مانده اند امید هایشان در طی سالیان متوالی با گذر چپ و راست واین وزیر و آن وزیر همه باد هوا بود به شخصه در دوران خدمتم دو دوره آغاز سال تحصیلی مهر بدون وزیر تجربه کرده ام واعتراف می نمایم همکاران معلم دلگرم تر به خدمت می‌چسبیدند
در یک کلام بی وزیری بهتر از وزیر داشتن این چنینی است معلم بدون وزیر امنیت و آرامش را در مدارس صد برابر بهتر درک می کرد
اعتراضات لفظی معلمان بالا گرفته اقدامات عملی و راهکارهای پیشنهادی تنزل یافته
بعد از این همه کش وقوس های خدمت و زندگی پر تلاطم ، اندک امیدشان در شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران خلاصه شده
چند دهه از این اعتراضات وتجمعات شورا هم گذشت خواسته‌های معلمان که همان خواسته شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران باشد چه از لحاظ کمی وچه کیفی سیر نزولی پیدا کرده یعنی نه منزلت معلم بالا رفت ونه معیشتش روبه راه شد وفقط راه مبارزاتی مدنی اش طولانی و به هزینه های سنگین بدون جبران برای متحملین دچار شده. انگار شورای هماهنگی هم به واسطه هم‌نشینی با سیستم وزارتی دچار نوعی عدم خود یابی شده. و حقیقتا معلمان سراسر کشور را در هاله‌ای از ابهامات نگه داشته
هرگاه تصمیم گیری های صنفی معلمان ایران به شکل خردجمعی به بدنه معلمان راه پیدا نکند و همه در سرنوشت خودشان با رأی و امضاء عملی نشود شورای محترم هماهنگی هم بر سر چند راهی می ماند
امید وارم تغییر تاکتیک شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران هم از تجربه‌های متعدد دوران خدمتش استفاده کرده باشد و هم موقعیت شناسی معلمان ایران را بیشتر از قبل درک نماید
این راه کج دار و مریض زندگی پر مشقت با انواع فشارهای روحی و روانی قابل ادامه نیست
مگه بیاد ندارید در این سال‌های اخیر چندین نفر از همکاران معلم دست به خود کشی زدند آیا این آخرین اعتراضات معلمی (خود کشی)را فراموش کرده آید
ای تنها امید معلمان (شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی معلمان ایران) اندک امیدواریمان را شعله‌ور نگه دارید
باسپاس همبستگی و همیشگی
شنبه ۱۹ شهریور ۱۴۰۱
https://chat.whatsapp.com/KxGD0A8WYLj90cVsYrJdtV
https://t.me/ghalamemoalem
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر