۱۶۲-«سیاست تعدیل اقتصادی» رفسنجانی برای مقابله با کارگران و « مستضعفین »
در سال ۷۳ مردم با مشکلات اقتصادی رو به رو شدند و با نگاهی پر از شک به آینده می نگریستند. گزارش های مکرر و مفصل گرانی، وعده‌های مسئولان و جلسات مجلس و دولت برای کنترل بازار، در اخبار رادیو، تلویزیون و روزنامه ها منتشر می شد. طرح جمع آوری کوپن فروش ها هم مطرح شد. بعضی اعتقاد داشتند که این افراد باعث ایجاد بازار سیاه هستند. حکومت فروشندگانی که کالاهای خود را از دید مردم پنهان می کردند را « محتکر» می نامید. مرکزی به نام « ستاد تنظیم بازار» هم درست شده بود که با انتشار شماره تلفن از مردم می خواست تا تخلفات فروشندگان را گزارش کنند. بعد «سازمان نظارت بر قیمت ها » از دارندگان کالاها می خواست تا موجودی انبار خود را اعلام کنند.!
از همین زمان بگیر و ببندها در سطح بازار شروع شد.! از جریمه و تعزیر گران فروشان گرفته تا اخبار روزانه در مورد جریمه ها مرتب به گوش مردم می رسید.! مثلا ۲۰ انبار کالای احتکاری در مشهد شناسایی شد. ده ها گران فروش و محتکر در تهران از۲۰ تا ۴۰۰ هزار تومان جریمه و۲ محتکر در مشهد زندانی شدند. یا، مدیر فروشگاه قدس مولوی به پرداخت ۳ میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شد.!
در همین ایام هم رفسنجانی به عنوان رئیس جمهور در واکنش به این مسائل گفت:« مبارزه با گران فروشی را به هیچ قیمتی رها نمی کنیم.»
روزنامه کیهان نوشته بود:« اگر خانواده ای در طول یک ماه لب به سیگار نزند و هزینه شیر خشک کودک و نوشابه و چاشنی زعفران نپردازد و ریالی هم بابت شیرینی و تنقلات و هوس شکلات و میوه ی کودکش نکند، باید فقط ۱۶ هزار و ۴۶۰ تومان بابت خوراک بپردازد در حالی که اگر اجاره مسکن، پوشاک، تحصیل و بهداشت هم به این مبلغ اضافه شود حقوق ماهانه او کفاف زندگی این خانواده را نمی دهد.»!
این در حالی بود که ما معلمان نیز حقوق اندکی داشتیم. من با ۱۷ سال سابقه ی کار رسمی و مدرک لیسانس، طبق حکم اداری که در اردیبهشت ۷۳ برایم صادر شده بود حقوقم ۱۹۶۸۱۲ ریال بود.!! محمد می گفت بسیاری از معلمان دو شیفت کار می کنند تا شاید با « حق التدریس» اضافه، امور زندگی را بگذرانند.!! هرچند که پول این اضافه کار با تاخیر به دستشان می رسد.
اقتصاد یک علم است و مسائل اقتصادی جامعه با شعار و فشار به مغازه دار و…درست نمی شود. بلکه ساختار سیاسی خوب یک کشور، سبب پیشرفت جامعه در امور مختلف می گردد. نمی شود حکومتی شعار ضدیت با ظلم و ستم بدهد ولی خودش با به کار نگرفتن افراد کاردان و دلسوز و پاکدست به مردم جامعه ظلم کند.! شعار دفاع از « مستضعفین» بدهد ولی حاصل عملش فقیر و ضعیف کردن مردم جامعه باشد.!
به قول سعدی : دو صد گفته چون نیم کردار نیست
یکی از برنامه هایی که رفسنجانی در زمان ریاست جمهوری خود عملی کرد طرح « سیاست تعدیل اقتصادی » بود.
« قانون کار» ی که پس از انقلاب ۵۷ در ایران تصویب شد، یکی از دستاوردهای مبارزاتی کارگران ایران بود و حکومت به اصطلاح «حامی مستضعفین جهان» که تا یک دهه نتوانسته بود به آن دست اندازی کند، از دهه ۷۰ تلاش کرد تا کارگران را از چرخه حمایت « قانون کار» خارج سازد و متاسفانه موفق شد.
از مهم ترین اهداف حکومت به اصطلاح اسلامی برای خارج کردن بیش از ۸۰ درصد کارگران ایران از شمول قانون کار، علاوه بر سودزایی، «گرفتن حق تشکل و سندیکاهای مستقل کارگری » بود.!!!
در زمان انقلاب ۵۷ کارگران با اعتصاب و بستن شیرهای نفت، انقلاب را به پیش بردند و رفسنجانی با انجام قراردادهای « پیمانی» و « موقتی» و حذف تشکل های کارگری، شنیده شد که گفته بود:« ما با این کار جلوی انقلاب دیگر را گرفتیم.»!!
اقتصاددانان گفتند :« قراردادهای موقت کاری، اقتصاد کشور را فلج خواهد کرد و اقتصاد وابسته به این قراردادها، نمی تواند برنامه ریزی درازمدت داشته باشد و مدیران شرکت ها به فکر منافع کوتاه مدت هستند، چون زمان کارشان کوتاه است.»
«نیروهای حراست» در کارخانه ها برای جلوگیری از هرگونه اعتراض کارگران قرارداد موقت، برقرار شد تا « مستضعف نوازی» کنند.!!!
https://t.me/Khaterate_khanom_moalem
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر