همکاران گرامی و مخاطبان آگاه،
این ویدئو نمایانگر بخشی از واقعیت تلخ انتقال زندانیان به زندانهای تهران و قرچک است؛ جایی که انسانها در شرایطی دشوار و دور از کرامت انسانی زندگی میکنند.
سکوت در برابر این وضعیت، تنها چشمپوشی از رنج دیگران نیست، بلکه آزمونی است برای سنجش وجدان، انسانیت و وطندوستی ما.
اگر امروز برای آزادی این زندانیان و برای عدالت تلاش نکنیم، فردا شاید نوبت ما باشد که در همان سکوت، رنج بکشیم؛ بیصدا، بیکس، و فراموششده.
آیا آنهایی که روزی برای آزادی، عدالت و حقیقت فریاد زدند، تنها خواهند ماند؟
اکثریت خاموش کجای این ماجرا ایستادهاند؟
آیا انسانیت را فراموش کردهایم، یا خود را به فراموشی زدهایم؟
این یک دعوت است — دعوت به بیداری، به مسئولیتپذیری، و به همدلی.
شاید نتوانیم همه را نجات دهیم، اما با سکوت، قطعاً هیچکس را نجات نخواهیم داد.
https://t.me/ghalamemoalem
https://www.instagram.com/reel/DLku_qjtPbN/?igsh=MWJqdjJmYTJyb3BtbQ==
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر