👈🏽پاسخی به یکی از اعضای هیات مدیره تشکل های عضو شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران
🖍🖍🖍🖍🖍👈🏽👈🏽
⬅️۱. بهانه تکراری: «معلمان استقبال نمیکنند»
یکی از اعضای محترم شورای هماهنگی مدعی شده است که دلیل عدم اعلام اعتصاب و تجمع، استقبالنکردن معلمان و ترس آنها از حضور در تجمعهاست. این در حالیست که همین فرد، سالهاست بدون برگزاری انتخابات، بهطور مادامالعمر عضو هیئتمدیره یکی از تشکلها باقی مانده است.
⬅️۲. فرار از مسئولیت با بهانه «امنیتی بودن شرایط»
تشکل های مورد اشاره سالهاست از برگزاری انتخابات طفره میرود و وضعیت امنیتی را بهانه میکند، درحالیکه همان فرد، در گذشته و در زمان اعلام اعتصاب از سوی شورای هماهنگی، تحت فشار نهادهای امنیتی به مدارس رفت و برخلاف تصمیم شورای هماهنگی فرهنگیان، اعلام کرد که اعتصاب تمام شده است؛ در حالی که اعتصاب همچنان ادامه داشت.
👈🏽۳. دوگانگی در عمل و ادعا
این عضو محترم امروز به معلمان میگوید: «اگر تجمع اعلام کنیم، چند نفر شرکت میکنند؟»
امثال این افراد در تشکل های معلمان
، با اقدامات خود، باعث بیاعتمادی معلمان به شورا شدهاند.
وقتی برخی اعضای شورای هماهنگی
تشکل های صنفی فرهنگیان ایران خودشان در صف مقدم نیستند، از معلمان چه انتظاری دارند؟
⬅️۴. سکوت تشکیلاتی
متأسفانه برخی فعالان معلم، سابقهی زندان را به مصونیت تبدیل کردهاند. فردی مثل محمود بهشتی لنگرودی که سالها مدیرعامل تعاونی سرمایهگذاری «فرهنگ و دانش» بود، اکنون با اتهاماتی درباره پروژهی «برج نیاوران» و گمشدن بیش از ۳۰ میلیارد تومان روبهروست. این ادعا را بیش از ۴۰ نفر از اعضای تعاونی تأیید کردهاند. حتی یکی از آنها نامهای برای اینجانب نوشت که در «هفتهنامه قلم» و تلگرام منتشر شد.
👈🏽۵. مصلحتاندیشی بهسبک حاکمیت
برخی همکاران، به جای شفافسازی و مطالبه پاسخگویی از این افراد، با توجیه اینکه «امنیتیها سوءاستفاده میکنند»، سکوت پیشه کردهاند
. این همان مصلحتاندیشی خطرناک است که روزی حاکمیت گفت:
«حفظ نظام اوجب واجبات است»، و حالا برخی فرهنگیان میگویند: «حفظ شورای هماهنگی اوجب واجبات است!»
اما حقیقت این است: بدون نقد درونی، هیچ اصلاحی ممکن نیست.
⬅️۶. واقعیت تلخ دو سال اخیر
تجربهی شخصی من نشان میدهد که در دو سال گذشته، شورای هماهنگی فقط یک بار در ۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۴ فراخوان اعتصاب داده و در باقی موارد، یا بیعمل بوده یا صرفاً بیانیه صادر کرده است. طبیعی است که در این شرایط، معلمان دیگر به بیانیهها اعتماد نکنند.
👈🏽۷. لزوم اتحاد با سایر اقشار برای نجات ایران
در شرایطی که کشور در آستانهی فروپاشی قرار دارد، شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران نهتنها خود فداکاری نمیکند، بلکه حتی حاضر نیست با کارگران، دانشجویان، بازنشستگان، پرستاران و سایر اقشار معترض ائتلاف کند.
اگر ما سکوت کنیم، این حکومت سرطانی، فقر، گرانی، نابودی محیط زیست، خشکشدن سدها و تالابها و مهاجرت ۲۰ میلیونی را به ما تحمیل خواهد کرد.
---
⬅️جمعبندی و هشدار
سکوت امروز ما، مشارکت در جنایت علیه آیندهی ایران است.
اگر شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران نمیخواهد با مردم، معلمان و اقشار مظلوم همراه شود، دستکم مانع آنها نباشد.
ما باید از خود آغاز کنیم؛ با شفافیت، پاسخگویی، انتخابات واقعی در تشکلها و اتحاد فراگیر برای نجات ایران باشیم
امروز دیر است .،
پنجشنبه
دوم مرداد ۱۴۰۴https://t.me/ghalamemoalem
https://chat.whatsapp.com/KUIIQQVSlp1DbFqWui5pSk
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر