👈🏽 نقد افراطگرایی، نه در نفی یک ملت یا دین
🖍🖍🖍🖍🖍🖍🖍🖍
این یادداشت، بههیچوجه یهودیستیزانه نیست.
👈🏽من با هر گونه تبعیض مذهبی مخالفم؛ چه علیه یهودیان، چه مسلمانان، چه هر باور و بیباوری دیگری. من به رسمیت شناختن دو کشور فلسطین و اسرائیل طبق مصوبه سازمان ملل اعتقاد دارم و از تلاشهایی که در این مسیر از سوی برخی کشورهای اروپایی، مانند فرانسه، صورت گرفته حمایت میکنم.
هدف این یادداشت بررسی شباهتهای رفتاری دو رهبر افراطی است: بنیامین نتانیاهو و علی خامنهای. این دو با وجود قرار گرفتن در دو سوی یک درگیری سیاسی-مذهبی، ویژگیهایی مشترک دارند که از منظری تحلیلی، قابل تأمل است.
👈🏽شباهتهای رفتاری و ساختاری میان نتانیاهو و خامنهای:
۱
⬅️۱. حکومت دینیگرا:
نتانیاهو با ائتلاف با احزاب افراطی مذهبی، چهرهای از اسرائیل ارائه داده که بیش
از هر زمان به دینآلودگی قدرت نزدیک شده است.
در سوی دیگر، علی خامنهای به عنوان ولیفقیه، ساختار حکومت ایران را کاملاً مذهبی و مبتنی بر قرائتی خاص از تشیع کرده است.
👈🏽2. افراطگرایی شخصیتی:
هر دو رهبر با اتخاذ مواضع سختگیرانه، خود را در موقعیتهای بحرانی تثبیت کردهاند.
نتانیاهو بارها با ائتلافهای راست افراطی، قدرت را حفظ کرده و خامنهای نیز با سرکوبهای داخلی و سیاستهای ضدغربی، پایههای حکومت خود را تحکیم کرده است.
3.
👈🏽ساختن دشمن بیرونی:
خامنهای، اسرائیل را
"غده سرطانی" مینامد و
اسرائیل نیز ایران را تهدیدی جدی و دائمی معرفی میکند. در هر دو مورد، دشمنسازی ابزاری برای انسجام داخلی است.
⬅️4. اتکای حکومت بر بحران:
بقای رژیم جمهوری اسلامی، بهویژه پس از اعتراضات مردمی، در گرو ایجاد فضای جنگی و ناامنی دائمی است.
از سوی دیگر نتانیاهو نیز اغلب در فضای جنگی در غزه یا لبنان، انسجام داخلی بیشتری پیدا میکند.
👈🏽5. کشتار غیرنظامیان:
نتانیاهو مسئول سیاستهایی است که منجر به کشته شدن هزاران غیرنظامی فلسطینی شدهاند.
خامنهای نیز با سرکوبهای خونین داخلی و حمایت از گروههای شبهنظامی منطقه، مسئول خشونتهای گستردهای است.
⬅️6. حمایت خارجی:
اسرائیل به طور سنتی از حمایت آمریکا بهرهمند است.
در مقابل، جمهوری اسلامی ایران نیز روابط نزدیکی با روسیه و چین برقرار کرده و از حمایت سیاسی و نظامی آنها سود میبرد.
7.
👈🏽بیاعتنایی به حقوق بینالملل:
نتانیاهو بسیاری از قطعنامههای سازمان ملل در مورد اشغال سرزمینهای فلسطینی را نادیده گرفته است.
خامنهای نیز به تعهدات بینالمللی مثل برنامه هستهای ایران پایبند نبوده یا آنها را زیر سؤال برده است.
8.
👈🏽استفاده ابزاری از ایدئولوژی آخرالزمانی:
خامنهای با اعتقاد به ظهور "منجی شیعه" و نتانیاهو با اتکا به ایدههای نجاتبخش ملی-مذهبی، هر دو از مفاهیم دینی برای توجیه سیاستهای خود بهره میگیرند.
⬅️9. شخصیتهای مشابه در دشمنی متقابل:
با وجود تقابل شدید، ویژگیهای رفتاری هر دو رهبر – از جمله اقتدارگرایی، انعطافناپذیری و تمرکز قدرت – آنها را شبیه به هم میکند
👈🏽نتیجهگیری:
نقد بر نتانیاهو یا خامنهای، نقد
بر مردم اسرائیل یا ایران نیست. بلکه نقد بر رهبرانی است که با افراطگرایی دینی و سیاسی، ملتهای خود و مردم منطقه را به سوی بحران سوق میدهند.
تنها با پایان دادن به سلطه دین
بر قدرت و احترام به قانون بینالملل، میتوان به صلح پایدار در خاورمیانه امید داشت.
شنبه
۲۵ خرداد ۱۴۰۲
https://t.me/ghalamemoalem
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر