"سازمان یافتگی و سازماندهی"

بحث سازمان یافتگی و سازماندهی در گروه تلگرام فرهنگیان شمال و شمال غربی خلاصه گفتمان در مورد سازمان یافتگی و سازماندهی و ضرورت آن (بخش اول) برای دوستانی که در زمان گفتمان حضور نداشتند تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۹۷ ——————————————————————————— 🌸 دراین گفتمان آقای محمد خاکسار پیشکسوت فرهنگی (مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلم و ازمؤسسین کانون صنفی معلمان)نیز شرکت داشتند و نکات مفیدی را در ضمن بحث اشاره کردند. ابتدا آقای صادقی سئوالات اولیه را طرح کردند و بحث رو شروع کردند و دوستان دیگر نیز نظراتشان را در ضمن بحث بیان کردند: ۱ . چرا سازمان یافتگی ضروری است ؟؟؟ و بدون آن نمیتوان به کمترین نتیجه‌ای دست پیدا کرد ۲ . چگونه میتوان سازماندهی دهی محقق کرد؟ ۳ . اشکال مختلف سازماندهی و تشکل کدام است ؟ ۴ . تشکل فعلی معلمین به چه صورت است ؟ ⭕️یکی از تعریف های سازماندهی ، تعریف زیر است: "سازماندهی،فرایند نظم وترتیب بخشیدن به کار و فعالیت و تقسیم و تکلیف آن به افراد به منظور انجام کار وتحقق هدفهای سازمانی می باشد نکاتی یکی از دوستان: نخستین گام برای از میآن برداشتن یک ملت، پاک کردن حافظه‌ی آن است! باید کتاب‌هایش را، فرهنگش را، تاریخش را از بین برد! بعد باید کسی را داشت که کتاب‌های تازه‌ای بنویسد، فرهنگ تازه‌ای جعل کند و بسازد، تاریخ تازه‌ای اختراع کند! کوتاه زمانی بعد، ملت آن‌چه را که هست و آن‌چه را که بوده، فراموش می‌کند! ادامه صحبت آقای صادقی: معلمین در ایران یک و نیم میلیون نفر هستند اگر همه آنها یک حرف واحدی بزنند آیا کسی میتواند به حرف آنها توجه نکند ؟ یا اهمیتی ندهد ؟؟؟ اصلا نگیم همه آنها ، حتی یک سوم آنها ، یعنی فقط نیم میلیون معلم ، یک حرف واحدی بزنند آیا دولت میتواند آنرا نادیده بگیرد ؟؟؟ همانطور که میدانیم ، دولت برای اجرای تصمیمات خود ، برای پیاده کردن قوانین ، برای اعمال محدودیت ، برای تعیین حقوق و مقررات ، سازمان و تشکیلاتی دارد به اسم آموزش و پرورش ، یک اداره شناخته شده با پرسنل مشخص و سازمان اداری خودش را دارد در مقابل معلمین برای مخالفت با آن چه اهرم و ارگانی را دارند ؟؟؟ آیا با اعتراضات تکی حرفشان به جایی میرسد ؟ حتی یک مدرسه یا یک شهر اگر اعتراض کنند ،‌ آیا دولت توجهی به آن میکند ؟؟؟ چطور می‌توان این خواست معلمین را میتوان به گوش دولت فرو کرد ؟؟؟ چطور می‌توان شان معلم را در مدرسه و جامعه حفظ کرد ؟؟ تا بحال اینقدر اتحاد نبوده، رسانه هم به این صورت نداشتیم. قبلا امکانش نبود فرهنگیان از تمام اقوام و شهرها اینطور همفکری کنند. اما حالا شرایط فرق داره و فرهنگیان میخواهند و مطالبه میکنند و کسی نمیتواند در مقابل اراده آنها بایستد فقط تلاش لازم است. اگر ۴۰ نفر معلم یک مدرسه همیشه متحد باشند و یک حرف واحدی بزنند ، آیا مثلا مدیر یا بازرس میتواند خلاف خواست آنها عمل کند ؟؟؟ اگر همه مدارس شهر با هم یک حرف واحدی داشته باشند اداره آموزش پرورش آن شهر میتواند حرف آنها را نادیده بگیرد ؟؟؟ همین قیاس را در سطح کشور بکنیم. نظری یکی از دوستان: با وجود این هیولای دو سر تنها راه چاره فقط تحصن هست، نلسون ماندلا هم با توجه به اینکه حکومت آپارتاید ۶۹نفر از مردم آفریقایی جنوبی را کشت، خشونت را جایگزین نافرمانی مدنی کرد، ادامه مطلب: اما اتحاد در چه ظرف و فرم و قالب و شکلی امکان پذیر است ؟ اگر ظرفی وجود نداشته باشد این آب را نمیتوانیم جمع کنیم روی زمین پخش میشود ، مثلا ۱۰ لیتر آب را وقتی شما در یک قابلمه جمع میکنید یک آب قابل توجهی بدست می آید ، که همه کار میتوانید با آن انجام بدهید ، اما وقتی ظرف مورد نظر وجود نداشته باشد ۱۰ لیتر آب روی کف زمین میریزد ، پخش میشود و اصلا به نظر نمی آید ، و اصلا استفاده ای هم از آن نمیشود کرد تشکیلات و سازمان یافتگی آن ظرف است که آب را میتوان را آن جمع کرد ، تحصن شیوه و روش کار و مظروف است پس سازماندهی و مدیریت نیاز اصلی الان ماست یک ظرفی در میدان عمل و در بیرون و در مدارس داریم ، که اسم آن کانون های صنفی معلمان است و که یک تشکیلات سراسری برای همه معلمان در سراسر کشور است اما هر مدرسه باید کانون صنفی معلمین خودش را داشته باشد تشکیلات سراسری آن شورای هماهنگی این تشکل ها خواهد بود پس ظرف کانون ها هستند ، یک ظرف هم در مجازی داریم ، که گروه های تلگرامی استانی و سراسری هستند برای اینکه انرژی ها هرز نرود ، برای اینکه اینکه حرف واحد با صدای بلند و رسا زده شود ، برای انیکه همواره یک جبهه قوی از معلمین در برابر هر مقررات و تصمیماتی داشته باشیم ، نیاز به کانون صنفی وگروه تلگرامی داریم این دو سپرهای دفاعی و اهرم های فشار معلمین هستند ، پس باید از این سپرها و از این اهرم ها حداکثر استفاده را کرد اهرم هر قدر بلندتر و قوی تر باشد کارایی بیشتری دارد ، بقول ارشمیدس با یک اهرم بلند و یک تکیه گاه قوی میتوان کره زمین را جابجا کرد پس قدرت معلمین وقتی میتواند کارساز باشد که در یک ظرفی جمع شده باشد و مانند یک اهرم عمل بکند اهرم فشار ، اهرم ابراز نظر ، اهرم پیگیری مطالبات ، اهرم مقابله با تصمیمات منافی حقوق معلمین ، این اهرم هیچ چیز نیست الا این کانون ها و گروه های تگلرامی . خلاصه اینکه اگه بخواهیم موثر عمل کنیم ، اگه بخواهیم خواسته هایمان را به گوش همگان برسانیم ، اگه بخواهیم به مطالباتمان برسیم ، باید اتحاد و یکپارچگی داشته باشیم ، این یکپارچگی را چه چیزی تامین میکند ؟؟؟؟ کانون های صنفی در مدارس در شهر در استان و شورای هماهنگی در مرکز ، و گروههای تلگرامی استانی وسراسری ، در هر مدرسه ایی باید این کانون را شکل داد ، کار اصلا سختی نیست ،وقتی هر مدرسه ایی و هر شهری و هر استانی کانون داشته باشد ، هیچ کس نمیتواند کار به کار آن داشته باشد. ریاست این کانون نیز میتواند چرخشی و با رای گیری باشد ، یک اساسنامه هم در مدرسه برای کانون مدرسه نوشته شود ، یعنی برای تشکیل کانون صنفی در هر مدرسه ای شما به دو چیز نیاز دارید : ۱ . اساسنامه ۲ . مدیریت سازماندهی از پایین یعنی از پایین شروع می شود، هر مدرسه مثل یک تشکل عمل کند. تشکل از پایین موفق است تعامل بیشتری دارد اگر این ساختار را به یک هرم تشبیه کنیم این قاعده هرم است ، اگر در قید و بندها نمانیم ، و هر مدرسه‌ای به این کار مبادرت کنه و اتفاقا از دوستانی که نزدیکتر هستند و تفاهم بیشتری دارند ، این شکل میگیرد. این زمانی محقق می‌شود که همه درک کنند دراین شرایط هست که حتما به آنچه مایه عزت وپایداری آنان است دست پیدا میکنند. ما دو سازماندهی داریم : عمودی و افقی سازماندهی عمودی ادارات و نهاد های دولتی است و سازماندهی افقی از پایین در مدارس است. متشکل از همکاران در گروه های ۳ تا ۵ تا ۷ نفره و بصورت زنجیره ای با مدارس دیگر ارتباط داشته باشند ،سازماندهی افقی کمتر آسیب می بیند. حتی اگر از هر مدرسه ۵ معلم هم به ضرورت آن برسند و کانون را تشکیل بدهند باز هم عالی است . و یواش یواش سایر معلمین نیز به آنها ملحق شده و جمع شان بزرگتر میشود بطور مثال در تشکل صنفی ۲ تا ۳ تفر دستگیر کنند فقط یک تشکل از کار می افتد ، نمی توانند ۱۲۳ هزار مدرسه را از کار بیاندازند. مدارس قاعده این هرم هستند . شورای هماهنگی راس این هرم و بدنه این هرم کانون های شهرستانها و استانها خواهند بود ، پایگاه معلمان مدرسه است مانند کارگران کارخانه است ، دیگر با دستگیری چند معلم اعتراضات خاموش نمی شود . واقعیت اینه که ما به قدرت خودمون کم بها میدهیم . این مورد تجربه شده است مثال آقای خاکسار: تشکل یزد ابتدای کار فقط بیانیه می داد ، در یکی از جلسات شورای هماهنگی با من مشورت شد ، گفتم به مدارس بروید و ارتباط مستقیم کنید به یک باره تشکل یزد متحول شد ، تجمعات هزاری نفری داشتند ، بله این ایده ال است با داشتن ارتباط اینترنتی مستمر در گروههای خصوصی در تلگرام ، مثلا کانون یک مدرسه یک گروه تلگرامی خصوص تشکیل میدهد ، همه هماهنگی های خود را باهم انجام میدهند ، هم رهنمودهای بالاتر از طریق این ارتباط به همه میرسد. مطالب برخی دوستان: البته موانعی وجود دارد ، فرهنگیان به حق خود نخواهند رسید چون اراده‌ی جمعی وجود ندارد دربینمان ، اگه وجود داشت آخر وعاقبت ما این نبود از چشم جامعه افتادیم من به هیچ آینده ای خوشبین نیستم باید اقدامات اساسی وچشمگیر انجام داد، پی گیر باشیم وجدی ظرف آن نیست ، که اراده ها در آن ظرف ریخته شود این اراده جمعی از مدرسه باید تمرین شود ، حتما میرسند اگر اراده کنند ، دو ظرف موازی برای این تمرین وجود دارد ، یکی در خود مدرسه است ، دومی در تلگرام ، البته فضای مجازی کار حقیقی را نمی کند . اما اراده در اعتراض خفته در گلو است . ۳ تا ۵ همفکر و همگرا استارت کار در مدرسه است ، فضای مجازی برای ارتباطات و برای مدیریت و کنترل بسیار ضروری است . یعنی مبنای عملی مدارس هستند و شرط محقق شدن مبنا فضای مجازی هستش. گره کار از آنجایی باز میشه که واقعا هر کس از خودش شروع کنه و از مدرسه خودش اتفاقا این بحث سازماندهی و تشکل وقتی در حرف نمی‌مونه که واقعا هرکس دست توی جیب خودش به معنای قدم جلو گذاشتن بکنه دیگه آیا چیزی هست که سرمون نیومده باشه؟؟ خلاصه گفتمان در مورد سازمان یافتگی و سازماندهی و ضرورت آن (بخش دوم) برای دوستانی که در زمان گفتمان حضور نداشتند تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۹۷ ———————————————————————————— اما نکته دیگر در جمع بندی، بحث تقسیم کار است سازماندهی تقسیم کار است ، نباید کار را بزرگ کنیم ، بر اساس توانمندی گروه کار تقسیم شود ، یکی مسئول اطلاع رسانی و ارتباط یکی مسئول خبر، تقسیم کار بر اساس هدف انجام می گیرد اگر این گروه های حمایتی در مدارس تشکیل شود ، با یک پیام می شود همه را جمع کرد ، این گروه ها اثر گذار هستند چون با فکر آمده اند. ما به شعر فردوسی می رسیم ، یک مرد جنگی به از صد سوار هر کانون در هر مدرسه ای حداقل برای شروع باید این ۴ موضوع را برای خودش مشخص کند :‌ ۱.‌اساسنامه ۲ . مدیریت ۳ . تقسیم کار ۴ . ارتباطات ( گروه تلگرامی بسته برای کانون خودشان)‌ و ارتباط با کانون صنفی معلمین شهر پس سازماندهی و تشکل مورد نظر برای معلمین یک تشکیلات هرمی است قاعده هرم = کانون های مدارس بدنه هرم = کانون های صنفی شهرستانها و استانها راس هرم = شورای هماهنگی تشکل ها اساسنامه گروه مدرسه نباید طولانی باشد ، مهم اهداف است ، و تقسیم کار در مدرسه و ارتباط اعضای گروه مهم است است. در همین رابطه هر مدرسه باید به موانع شکل گیری این تشکل بپردازد ، تا موانع را بر طرف نکنیم به هدف نمی رسیم ، البته موانع نباید ما را نا امید کند، باید کار را اسآن بگیریم و از هدف های کوچک شروع کنیم ، مثلا تاثیر بر شورای مدرسه در این قسمت اطلاعیه‌ای جهت اطلاع حاضرین گذاشته شد. 🔴 اطلاعیه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران به اطلاع معلمآن ، دانش آموزآن و مردم شریف ایرآن می رساند. شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیآن ایرآن از تشکل های صنفی، قانونی و مجوزدار تشکیل شده است. این شورا تشکیلاتی، صنفی، مستقل و قانونی است و به هیچ جریان، جناح و حزب سیاسی در داخل و خارج وابستگی ندارد و به پشتوانه اعضای تشکل ها، فرهنگیآن و حمایت مردم ایران، مطالبات صنفی و آموزشی فرهنگیآن و دانش آموزآن را نمایندگی می کند. 🔹 شورای هماهنگی و تشکل های عضو آن، بعنوآن یک تشکیلات مستقل صنفی هیچ سخنگو، نماینده و شعبه ای در خارج از کشور ندارند. هر بیانیه ، اطلاعیه و فراخوآن شورا برای بار اول فقط از تنها کانال رسمی شورا به آدرس زیر منتشر می شود. در اینجا آقای خاکسار نکاتی را اشاره کردند: پیشنهاد من این است در کوتاه مدت دبیر کل در تشکل های صنفی حذف شود ، واقعا در هر مدرسه ایی اگر دو معلم همت برای اینکار داشته باشند ،بی شک میتوانند این کانون صنفی را تشکیل داده سپس گسترش بدهند ، رییس هیات مدیره انجام شود ، در کانون تهران دبیر کلی حساسیت انگیز بود. تذکر دیگر: هیچ همکاری را شاخص نکنید ، زود اطلاعات او را زیر نظر می‌گیرد ، این تذکر را به محمد حببی دادم ، متاسفانه ارتباطش را با من قطع کرد ، ۱۹ سال تجربه کردم ، بله قیمت از افراد شاخص گرفته میشود، هرگاه همکاری شاخص شد نهاد های امنیتی دنبال آن می روند و دستگیر می کنند، بله نیروی تاثیر گذار حذف می شود ، الآن نیروی کیفی حبیبی که صاحب فکر است در زندان است ، اگر رعایت نکات امنیتی می شد ، مثلا قطعنامه روز ۱۲ اردییهشت یه همکار رده دوم می خواند. ادامه مطالب: در این شیوه هرمی وقتی قاعده به تعداد مدارس گسترده باشد ، احتمال برجسته شدن نیست، وقتی همین گروه کم فعال باشند اکثریت را بطرف خود می آورند ، یک تشکل صنفی نیروی کار آمد و توانمند می خواهد و دقیقا هسته مرکزی مهم است ، سایرین حول آن شکل میگیرند در این قسمت با توجه به صحبتهای قبلی آقای خاکسار اشاره کردند : اگر روی سازماندهی مدرسه توافق است .پیشنهاد برای موانع داده شود اولین پیشنهادی که خدمت همکاران می دهم در گروه مدرسه بحث های بالای خط قرمز در مراحل اولیه که شناختی وجود ندارد انجام نشود، چون زود گروه مورد حمله امنیتی قرار می گیرد در مراحل اولیه حذف می شود ،چون نهاد های امنیتی می خواهند ما را سیاسی کنند تا حذف کنند . خاطره‌ای خدمت همکار می گویم: یک بار یکی نیروی امنیتی به من گفت ، اقای خاکساری شما از احزاب سیاسی برای ما خطرناک تر هستید ، ما در مقابل شما ها گیج شدیم ، شما را می گیریم می گویید ما صنفی هستیم، بعد می روید تحصن و اعتصاب می کنید ، گفتم حق ما را بدهید تا اعتصاب نکنیم ، گفت به گروه های سیاسی یک برچسب سیاسی می زنیم دستگیرش می کنیم ، ولی با شما مشکل داریم. در مورد اساسنامه تشکل یا کانون پایه مدرسه پیشنهاد آقای خاکسار همان اساسنامه کانون صنفی معلمان بود و گفتند: چون بنده و همکاران دو ماه روی آن کار کردیم ، الان تغییراتی برای هر مدرسه می توانید بدهید ، آن را الگو بگیرید ، بعد تقسیم کار ، یک مدیر جلسه نکات پایانی آقای خاکسار: متاسفانه به نوعی خود سانسوری در همکاران است ، این یکی از مشکلات ما فرهنگیان است که گروه فرهیخته هستیم ، تجربه کار برای معلمان طی فعالیت ۱۹ ساله بسیار سخت است دیر اعتماد می کنند ، اگر انتقاد از خود باشد ، متاسفانه برخی همکاران نسبت به کارگران محافظه کار هستند ، کارگران سابقه حدود ۱۰۰ ساله کار سندیکایی دارند ، در عوض از سطح آگاهی بالاتری برخوردار هستند ، ما معلمان بطور مستقل از سال ۸۰ شورای هماهنگی تشکیل شد ، قبلا تشکل های صنفی زیر مجموعه احزاب سیاسی بودند ، فعالان صنفی نباید به تعداد کم نا امید شوند ، امنیت شعلی .تهدید ها . دستگیر ی ها ، بی اعتمادی به تشکل های صنفی دلایل دیگری هم دارد. در مورد سازماندهی هم می شود از هیات مدیره تشکل های صنفی انجام گیرد به موازات آن در مدارس سازماندهی انجام گیرد ، اما با تشکیل این کانون ها و با شروع از دستاوردهای کوچک این اعتمادسازی ها و.. ترمیم میشود اما باید این را تبلیغ و مدیریت کرد که تبلیغ و مدیریت آن از طریق شبکه مجازی کاملا امکانپذیر است. یکی از سرمایه های اجتماعی اعتماد است ، اعتماد برای معلمان به علت فضای امنیتی در مدرسه نیاز به تلاش فراوان دارد . مثلا کانون صنفی شهرستانها هم از نمایندگان کانون های مدارس تشکیل شود . محور فعالیت تشکل های صنفی و معلمان ،از مدرسه باید باشد تا بتوانیم به اتحاد صنفی برسیم ،مدرسه سنگ بناست ، با ایمان به هدف حتی انسان جان خود را فدا می کند . باید به باور صنفی برسیم. متاسفانه تشکل های صنفی تمام نیرو خود را روی تلگرام گذاشته اند در آن شعار فراوان و عمل اندک است ، دو صد گفته چون نیم کردار نیست ، بدون داشتن تشکل های سازمان یافته در صحنه عمل یعنی در مدارس ، با مجازی راندمان کافی نمیتوانیم داشته باشیم ، یعنی جای شرط و مبنا نباید تغییر کند .مبنا مدارس است و شرط شبکه های مجازی ، و انچه خصلت محرک دارد ، خصلت شکاننده دیوار ترس و بی اعتمادی را دارد همان نیم کردار است نه دو صد گفته