حاکمیت باید از فرهنگیان شاغل و بازنشسته شما بترسد
✍️
محمد خاکساری(مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلم) ،یکی از موسسین کانون صنفی
30 اردیبهشت 98
نقطه نظر تئوری، فشار وشرارت، هر چند در سطوح بالایی باشد . در جامعه نوعی
«ترس تهاجمی» به وجود می آورد.وضع جامعه ایرانی به تغبیر ی از «ترس تدافعی» پیروی می کند. وقتی سالیان متمادی تبلیغ ، از قدرت نیروی امنیتی صحبت می شود ، که حاکمیت زندان و بازداشت می کند. مسئله به تدریج نوعی «ترس تدافعی» در جامعه به وجود می آورد .برای خلاصی از ترس وبیچارگی، جامعه به "ترس تدافعی "پناه می برد. انسان روحیه تسلیم پذیری پذیری پیدا می کند.در این میان، نقش واقعی فعالان صنفی و تشکل های صنفی فرهنگیان " ترس زدایی "است. ترس مولود ابهام و تاریکی است. ترس از حاکمیت ابهام دارد.هر گاه فشار اقشار جامعه به حاکمیت فشار آورده ،حاکمیت مجبور به عقب نشینی شده است . برای نمونه در سال های 80 تا 85 شاهد بودیم که فعالیت مستمر شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران توانستند امتیازاتی از حاکمیت بگیرند.
اگر قدرت صنفی
1/850/000
فرهنگیان شاغل و بازنشسته
به رخ حاکمیت کشانده شود . شاهد تغییر در وضعیت خود خواهیم بود .حاکمیت از عدم اتحاد صنفی ما سوء استفاده می کند ."اتحاد صنفی " ما می تواند تمام معادلات حاکمیت را از بین ببرد . در شرایط کنونی پیوستن به اعتراضات اقشار مختلف دارای اهمیت بسیار است اگر جامعه فرهنگی مطمئن شود که در تاریکی جز نیستی، هیچ نیست، شاید مفهوم ترس، بین همکاران بی معنا شود. قدرت ما در جمع است .اعتراضات جامعه فرهنگیان باید "پیگیر و مستمر"باشد .اعمال قدرت بجای از بالا از پایین به حاکمیت آورده شود . بدین سیاق، فعالان صنفی فرهنگیان آگاهی و شفاف کردن ماهیت و کارکرد قدرت صنفی را به جامعه فرهنگی نشان دهند.آن را تبدیل به نیروی محرکه کنند .حاکمیت می خواهد فضای خالی ناشی از ابهام ها و ترس ها فرو افکند. بنابراین، انتخاب ها و تصمیم گیریها،در فضای ترس به درستی انجام نمی گیرد. جامعه فرهنگی باید از فضای ترس بیرون بیاید ،تا به خواسته های خود برسد .
به جای ترسیدن ، توانستن را به جامعه فرهنگی ترزیق کنیم .
به امید تغییر
خواسته صنفی رایگان بدست نمی آید.
✅ای دی هفته نامه قلم 👈👈
@ghalamemoalem
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر