چرا حاکمیت با شادی جامعه فرهنگی و دانش آموزان مخالف است؟
✍️
خاکساری(مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلم) ،یکی از موسسین کانون صنفی
22 اردیبهشت 98
جامعه ای که در مدیریت افکار و مسایل پیرامونی اش، فشردگی روحی و آزار مستمر روانی ایجاد داشته باشد.، می تواند اخلال روانی داشته باشد.وزرات بهداشت امار وحشتناک در مورد اخلال روانی جامعه ایران داده است. اعلام خطر کرده است.این مورد هم در
مورد جامعه فرهنگی و دانش
آموزان صادق است.حاکمیت در عمل نشان داده است مخالف شادی مردم است.شادی باید از فیلتر حاکمیت
بگذرد.شاهد روحیه رنجور و مجاله ای به خصوص دانش اموزان هستیم.، طبیعی است که به سمت یک فشار و اختلال روانی رفتاری آنها راسوق
می دهد .وقتی جامعه فرهنگی شاد نباشداز او تحرکی نخواهیم دید.در انزوا و گوشه گیری به سر می برد.جامعه دچار ناهنجاری های اقتصادی و اجتماعی می شود. دانش اموزان و جامعه فرهنگی فقدان لذت ناتوانی در کسب لذت از هر چیزی در زندگی، احساس بی‌ارزشی شخصیت فقدان احساس یا عدم احساس
عدم احساس آرامش، درد‌های عصبی می شوند. فرهنگیان شاغل و بازنشسته
موارد بالا را داشته باشند.قدرت اعتراض صنفی ندارند. بی تفاوت وبی خیال می شوند.حاکمیت با برنامه های غیرشاد ،
می خواهد جامعه افسرده شوددیگر انتقاد نکند ومبازه با ستمکاران نکند. مسئولیت پذیرنباشد. در تضاد با غم وافسردگی شادی است،که تحرک می اورد.زندگی پرشتابی می آورد.از زندگي خود و ارتباط با ديگران احساس رضايت بيشتري دارند. همکاران توانایی این را دارند که کیفیت، چگونگی و میزان شادی‌تان را در اختیار خودشان بگیرند و عملکردی متناسب با آن داشته باشند. اینجانب پیام های متعدد داده ام، که فرهنگیان شاغل و بازنشسته در اعتراضات خود سرود بخوانند.متاسفانه
در تجمعات کمتر شاهد سرود خوانی هستیم. رابطه شادی را با افزایش انگیزه کار و تلاش رابطه مستقیم دارد
البته شادی هایی که موجب تحرک شود نه اینکه تلاش را از انسان بگیرد.در جوامع مختلف تجربه شده است .اندوه مایه توقف و انزجار و شادی و نشاط عامل تحرک و نظم بوده است.حاکمیت برای این با شادی مخالف است ،چوت جامعه شاد زیر بار ظلم وستم و نابرابری نمی رود. نظارگر نابرابری و زندانی کردن فعالان صنفی نخواهند بود.در جامعه فرهنگی غم زده، انرژی افراد صرف برطرف کردن اندوه و ناراحتی شده و دیگر فرصتی برای تولید اعتراض نمی ماند میراث کهن ما ایرانیان، شادی، پدیده ای مقدس محسوب شمرده شده است.
چو شادی بکاهد، بکاهد روان
خرد گردد اندر میان ناتوان
اگر جامعه فرهنگی شاد باشد.نا امید نخواهد بود به این حقیقت می رسد ما در نهایت به حق خودمان می رسیم.
اگر اراده و پیگیری داشته باشیم.
به امید تغییر
خواسته صنفی رایگان بدست نمی آید.
ای دی هفته نامه قلم معلم👈👈
@ghalamemoalem
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر