⬅️ یکی از همکاران محترم در پاسخ به پرسش بنده
«چرا شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران از اعتصاب کامیونداران حمایت نمیکند؟»
🖍🖍🖍🖍🖍🖍🖍🖍🖍
نوشته است:
«درود”
من با دوستان شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران و بچههای کانون صنفی معلمان صحبت کردم و اعلام کردند:
ما برانداز نیستیم و تاکنون کلی هم “هزینه دادهایم. کار ما صنفی هست، همه باید مطالبهگر باشیم”.
پرستاران، دانشجویان، کارگران مگر از حرکت کامیونداران حمایت میکنند؟»
👈🏽حال، در پاسخ به این موضع،
اگر از شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان و کانون صنفی معلمان به اصطلاح بطور غیر قانونی ریاست شورای هماهنگی فرهنگیان دارد
باید شفاف، صریح و بدون تعارف سخن گفت:
پاسخ :
۱ ⬅️
«ما برانداز نیستیم» یعنی چه؟
این جمله، که ظاهراً تبدیل به سپری برای توجیه انفعال شده، نیازمند شکافتن است:
آیا
درخواست حمایت از اعتصاب کامیونداران، نه بهمعنای وابستگی سیاسی است . این مطالبه، خواست طبیعی برای اتحاد میان اقشار آسیبدیده و محروم جامعه است.
مگر نه اینکه کامیونداران نیز همانند معلمان، قربانی تورم، گرانی، و سیاستهای ضدمردمی هستند؟
۲. ⬅️
پرهیز از سیاستزدگی نباید به سکوت در برابر ظلم منجر شود.
شورا نمیتواند ادعای «صنفی بودن» داشته باشد، ولی نسبت به رنج دیگر اقشاردیگر بیتفاوت بماند.
این دقیقاً همان چیزیست که حاکمیت میخواهد: تکهتکه شدن، انزوای مطالبات، و فرسایش اعتراضات
و تنها گذاشتن اعتصاب کامیونداران است.
۳. 👈🏽
ترس از اتهام "براندازی"
نباید به
.
اگر هرگونه حمایت از اقشار دیگر را «خطرناک» و «سیاسی» بدانیم، پس عملاً باید مبارزات صنفی را تعطیل کنیم. چون در این کشور، هر مطالبهای ـ حتی معیشتی ـ برچسب امنیتی میخورد.
۴.⬅️
هزینهدادن افتخار است، نه ابزار باجخواهی برای سکوت.
کسانی که مدام از «هزینههایی که دادهایم» حرف میزنند، گاهی فراموش میکنند که آن هزینهها برای چه داده شد؟
برای حفظ شأن معلم یا برای رسیدن به نقطهای که امروز حتی حمایت از یک قشر مظلوم دیگر را هم «خطرناک» میدانند؟برای منافع ملی است کهدر خطر است
۵.👈🏽
"دیگران حمایت نکردند" توجیه نیست، بلکه بهانهی عقبنشینی است.
اگر دانشجویان یا پرستاران حمایت نکردند، ما هم نکنیم؟! مگر قرار نیست فرهنگیان پیشرو باشند؟ مگر معلم یعنی الگو، یعنی آغازگر آگاهی؟
شما باید وظیفه خود را انجام دهید
حمایت از سایر اقشار است
۵
صنفی بودن به معنای کور شدن در برابر ظلم نیست.
وقتی کامیونداران، همانند معلمان، برای نان شب و کرامت انسانی اعتراض میکنند، بیطرفی در برابر آن ظلم، یعنی خیانت به روح مبارزهی صنفی. مگر درد آنها غیراقتصادی است؟ مگر امنیت شغلی، معیشت، و کرامت، مسائل مشترک ما نیستند؟
همکاران به شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان از بدنه فشار بیاورید تا افراد نفوذی و محافظه کار
از هیاتمدیره تشکل ها خارج شوند
جایگزین آن جوانان شجاع معلم بگیرند.
۶
👈🏽سخن آخر:
اگر شورا نمیتواند در کنار کامیوندار، پرستار، دانشجو یا کارگر بایستد، پس چطور انتظار دارد دیگران در کنار معلم بایستند؟
اگر همبستگی نکنیم، سرکوب تکتکمان آسانتر خواهد شد.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان باید یا بیدار شود یا جای خود را به بدنهی آگاه و شجاع معلمان بدهد
⬅️ شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان باید پاسخ دهد که آیا هنوز نمایندهی صدای معلمان آزاده است یا گروگان محافظهکاری و ترس؟.
اکنون وقت تعارف نیست؛ وقت تصمیم است
هفته نامه قلم معلم
۷ خرداد ۱۴۰۴
https://t.me/ghalamemoalem
https://chat.whatsapp.com/KUIIQQVSlp1DbFqWui5pSk
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر