" تعامل تشکل های صنفی با نهاد های دولتی:

محمد خاکساری:
سلام همکاران
"تعامل تشکل های صنفی
با نهاد های دولتی"👉
یکی از ابزار هایی که برای رسیدن به خواسته  های صنفی استفاده
می شود. "تعامل تشکل ها با نهاد های دولتی"است. در جلسه دوم شورای هماهنگی تشکل های صنفی
فرهنگیان ایران در تاریخ اردیبهشت 81 در اصفهان در بیانیه پایانی خود
بر این نکته تاکید شده است. 
در بند 3 بیانیه آمده است.👇
3- "ما خواهان همكاري و تعامل نهادهاي دولتي به ويژه وزارت آموزش و پرورش با تشكل هاي قانوني فرهنگيان بوده و نسبت به هر گونه فشار و محدوديتي عليه فعاليت هاي قانوني آنها معترضيم ."
در تعامل و گفتگو در آن "تبادل آراء و همفکری" امکان‌پذیر می‌شود و می‌توان برداشت‌ها و نظرات خود را به دیگران منتقل کرد.
گفتگو و تعامل تشکل های صنفی با
نهاد های دولتی بررسی می کنیم.
1- مجلس 👉
یکی از نهاد های که در تصمیم گیری
برای خواسته صنفی فرهنگیان کمک می کند . مجلس شورای اسلامی است.
نمایندگان می توانند طرح هایی به مجلس دهند. که در وضعیت حقوق فرهنگیان تغییر ایجاد گردد.
شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران  مسئولیت تعامل با
نمایندگان را انجام دهد. بیشتر تاثیر
دارد. چون تشکلی فراگیر و کشوری است. تلقی من این است. اگر
تشکل های استانی و شهرستانی
وارد مذاکره شوند. تاثیر شورای هماهنگی نخواهد داشت.
2-قو ه قضاییه 👉
با قوه قضاییه برای آزادی معلمان
بازداشتی و معلمان  زندانی
تعامل و گفتگو کرد. 
برای رسیدن به این خواسته بهتر است. از وکلای دادگستری که در
زمینه صنفی و فعالیت اجتماعی
تجربه دارند. کمک گرفت.
3-وزارت آموزش و پرورش 👉
بیشترین تعامل را شورای هماهنگی
تشکل های صنفی فرهنگیان با
وزارت آموزش و پرورش داشته باشد. وزیر  می تواند در کیفیت آموزش وخواسته های صنفی معلمان
کمک کند. حتی وزارت آموزش و پرورش می تواند لایحه در مورد
حقوق فرهنگیان تهیه کند.به هیات دولت بدهد . پس از تصویب به مجلس داده شود. متاسفانه نه" دولت قبل و
دولت کنونی "اقدام جدی در مورد لایحه به مجلس نکرده اند.
نتیجه‌گیری 👇
برداشت و تجربه من این است .
تعامل و گفتگوی صنفی یا
"چانه زنی"صنفی وقتی اثر دارد ،که از موضع؛قدرت انجام شود. تجربه کشور هایی که "جریان آزاد اطلاعات "وجود ندارد.  این تجربه را نشان داده است .
اگر چانه زنی و گفتگو از
"موضع  ضعف" تاثیر چندانی ندارد.
"چانه زنی و اعتراض " است.
که حاکمیت را پشت میز مذاکره
می کشاند. این را شورای هماهنگی تشکل های  صنفی فرهنگیان ایران بین سال های 81 تا 86 تجربه کرده است.
هرگاه "اعتصاب و تجمع "بود.
مسئولان "پای میز مذاکره صنفی
می آمدند. در بعد سیاسی هم تجربه
"برجام " هست. تا قدرت تحریم نبود.
خبری از مذاکره نبود.
البته اگر فرهنگیان بخواهند مانند
سال های 81 تا 86برنامه ریزی
تجمع داشته باشند. آمادگی لازم برای این حرکت  بایدانجام گیرد.
متاسفانه به علت برخی عوامل بعد از
سال 86 برخی فرهنگیان اعتماد لازم
را به شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان را ندارند. 
تشکل های صنفی و فعالانه صنفی
برای تقویت  اعتماد لازم  دو باره  فرهنگیان به شورای هماهنگی تشکل های صنفی،تلاش بسیار باید انجام دهند. تا این مهم انجام
نشود. خواسته های صنفی فرهنگیان
"زمان بر" می شود.
"به امید آن روز زیبا"
محمد خاکساری
از موسسین کانون صنفی معلمان
12 دیماه 95