۱۳۲- شاپور بختیار قربانی آزادیخواهی و عدالت، کودکان کار قربانی بی عدالتی
اوایل سال ۷۰ با اعلام نیاز معاونت پرورشی به اداره کل آموزش و پرورش خوزستان، وضعیت انتقال موقت من به انتقال دائم تغییر کرد.
۱۵ مرداد ۷۰ شاهپور بختیار « دبیرکل حزب ایران، عضو حزب جبهه ملی ایران در قتل های زنجیره ای کشته شد. بختیار آخرین نخست وزیر ایران پیش از پیروزی انقلاب ۵۷ بود.
او پس از کودتای ۲۸ مرداد ۳۲ یکی از بنیانگذاران نهضت مقاومت ملی ایران بود. در ۱۶ دی ۵۷ شاه و بختیار بر سر نخست وزیری به توافق رسیدند. او با پذیرش نخست وزیری هزینه سنگینی پرداخت کرد تا جایی که هم مسلکانش در جبهه ملی رای به اخراج او و رد همکاری با دولت وی دادند.
حکومت بختیار نخستین دولت مخالف نحوه حکومت شاه بود. بختیار از آغاز به کار فعالیت سیاسی خود و در طول دوران نخست وزیری اش همواره دکتر مصدق را رهبر خود می دانست و به پیروی از او تاکید می کرد. با اعلام بی طرفی ارتش در ۲۱ بهمن ۵۷ او تنها ماند و سرانجام در ۲۲ بهمن دولتش سقوط کرد.
بختیار پس از ۶ ماه زندگی مخفی، در تیرماه ۵۸ به فرانسه رفت و در قالب نهضت مقاومت ملی ایران به فعالیت علیه جمهوری اسلامی پرداخت. در دوران مبارزاتش در خارج از کشور، اولین سوء قصد به جانش در تابستان ۵۹ بود که بختیار جان سالم به در برد. برنامه ترور او توسط گروهی به رهبری انیس نقاش صورت گرفت.! دومین ترور ۱۱ سال پس از آن، منجر به قتل بختیار در سن ۷۷ سالگی در پاریس شد. هر دو سوء قصد توسط مقامات جمهوری اسلامی با استخدام تروریست هایی طرح ریزی شده بود.
مهم ترین ویژگی بختیار در دوران مبارزات سیاسی اش، ایستادگی در برابر حکومت استبدادی، خمینی و عدم امکان هرگونه سازش با او، احیای مشروطه، اعتقاد و اصرار به اجرای قانون اساسی مشروطه و فداکردن جان خود در راه ایجاد یک نظام سوسیال دموکرات و آزاد است. بختیار در پیش گفتار کتابش به نام « یکرنگی» نوشته است:« پیش از آن که خود را ایرانی و پای بند مذهب خاصی بداند، به انسان و انسانیت اعتقاد دارد.» فصل الخطاب تمام سخنرانی هایش این عبارت بود:« ایران هرگز نخواهد مرد.»
در ۱۵ مرداد ۷۰ شاپور بختیار و منشی او به نام سروش کتیبه در خانه بختیار در حومه پاریس به قتل رسیدند.!! ترور توسط گروهی سه نفره، فریدون بویراحمدی، محمد آزادی و علی وکیلی راد که در قالب دوستداران بختیار توانسته بودند به اقامتگاه او نفوذ کنند صورت گرفت.
بعد از چند روز علی وکیلی راد در شهر لوزان دستگیر شد و به فرانسه تحویل داده شد.او در جریان محاکمه اش در سال ۷۲ اعتراف کرد که:« این ترور با دستور مسئولین وقت جمهوری اسلامی انجام شده است.» ( رفسنجانی رئیس جمهور و خامنه ای رهبر بود.)
دختر و پسر بختیار از این مقامات در دادگاه های آمریکا شکایت کردند.
۱۴ مهر ۷۰ جمهوری اسلامی پیمان جهانی حقوق کودک را امضا کرد.
در پیمان نامه حقوق کودک که یک کنوانسیون بین المللی است حقوق مدنی, سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی کودکان سفارش شده است و دولت هایی که امضا کننده این معاهده جهانی هستند وظیفه دارند که آن را به بهترین شکل اجرا کنند.
اولین ماده از بخش اول این پیمان نامه چنین است:« منظور از کودک افراد انسانی زیر سن ۱۸ سال است.»
وقتی مسیر آخرین ایستگاه اتوبوس در مقابل وزارت ارشاد تا مدرسه پسرانم و بعد اداره را طی می کردم با کودکانی روبرو می شدم که به جای حضور در مدرسه، در پیاده رو خیابان فال حافظ یا آدامس می فروختند. در سر چهار راهها هم دیده بودم که کودکانی با دستمالی در دست، خود را به ماشین هایی که پشت چراغ قرمز توقف کرده اند می رساندند و با اصرار از راننده می خواستند که شیشه ماشین آنها را تمیز کنند. یک روز یکی از راننده ها از ماشین پایین آمد و کودک را با زدن یک سیلی به صورتش و پرت کردن او روی آسفالت خیابان مانع از انجام کارش شد.
با دیدن این صحنه حس مادرانه و معلمی ام مرا واداشت تا به کمک آن پسربچه بروم و در حالی که کمک می کردم تا از روی آسفالت بلند شود با فریاد به مرد راننده گفتم: «چرا این طفل معصوم را زدی؟» راننده گفت آخه همین یک ساعت پیش خودم شیشه را تمیز کرده بودم.» من گفتم:« او به دنبال یک لقمه نان است. می توانستی قبل از این که شیشه را تمیز کند پیاده شوی و یک پول خرد به او بدهی. این رفتار شما نسبت به این بچه ظالمانه بود.»
در ضمن این گفتگو، قسمتی از چادرم را که خنک بود روی جای سیلی می گذاشتم تا از التهاب و دردش کاسته شود. رانندگان سایر ماشین ها نیز با بوق و فریاد « خیلی مردی» به او اعتراض کردند.!
دیدن این صحنه ها با شنیدن خبر امضای پیمان نامه حقوق کودک توسط حکومتی که با برقراری خود حتی بسیاری از پرورشگاه ها را تعطیل کرده بود نشانگر دوگانگی یا «نفاق» در حرف و عمل حکومت بود. زیرا « کودک همسری » نیز از دیگر کارهای همین حکومت است.!!
https://t.me/Khaterate_khanom_moalem
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر