" حمایت صنفی"

محمد خاکساری:
سلام همکاران:
“ حمایت صنفی”
حمایت صنفی را می توان زیر شاخه ” حمایت اجتماعی ” دانست. یکی از تعاریفی که برای حمایت
اجتماعی می کنند . این است:”
“تعریف از حمایت اجتماعی بر در دسترس بودن و کیفیت ارتباط با افرادی که در مواقع نیاز منابع حمایتی را فراهم می کنند، تأکید دارد. منابع حمایتی موجب می شود که فرد احساس مراقبت، مورد علاقه بودن، عزت نفس و ارزشمند بودن کند”
در فعالیت صنفی اعضا در شرایط سخت باید هیات مدیره را حمایت کنند. تا رضایت آنها جلب شود. با روحیه بهتری جهت کسب خواسته های صنفی اعضا تلاش کنند. هر زمان که حمایت اعضا از تشکل بیشتر شود سرعت بخشیدن در بدست آوردن مطالبات زیادتر خواهد شد. در سال های ۸۱ و ۸۳ و ۸۵ تشکل های صنفی معلم ها بخوبی
”حمایت صنفی” معلمان را در کسب خواسته ها صنفی احساس کردند. در آن برهه زمانی اعضای هیات مدیره تشکل ها ی صنفی معلمان از جان مایه می گذاشتند. جلسات شورای هماهنگی تا ۲ بامداد ادامه داشت. همکاران در شورای هماهنگی با “شور و شعف” حیرت انگیزی فعالیت می کردند. چون شورای هماهنگی تشکل های  صنفی فرهنگیان پشت گرمی ” حمایت صنفی ” معلمان را همراه داشت. متاسفانه به دلایل مختلف این
”شور  و نشاط” حمایت صنفی بعداز ۸۶
کاهش یافت ، اعضای شورای هماهنگی بین سال های ۸۶ تا ۹۲ به اعتقاد من دوران رخوت شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران بوده است. به اعتقاد بنده یکی از دلایل آن” فشار امنیتی” در این سال های ذکر شده بوده است دوم:وقتی
دستگیر ی گسترده فعالان صنفی سال ۸۵ و ۸۶ شروع شد ”حمایت صنفی” از طرف معلمان برای آزادی معلمان بازداشتی و زندانی در سال های ذکر شده انجام نگرفت. برخی نیروی فعال ” افسرده و سرخورده” شدند. بنده ازنزدیک شاهد ”نا امیدی ” برخی همکاران بودم. می گفتند:
“ این قدر تلاش و زحمت برای افزایش حقوق همکاران” کردیم ، وقت دستگیری معلمان برای آزادی
ما تلاش نکردند”. وقتی ”حمایت صنفی” از طرف
بدنه معلمان نباشد. نیروی فعال صنفی
”افسرده و نا امید” می شود. واین خواست
کشور هایی که ” جریان آزاد اطلاعات” وجود ندارد.
دلیل دیگر دوران رخوت شورای هماهنگی بین
سال های ۸۶ تا ۹۲ متاسفانه برخی تشکل وارد
“زد و بند”با جناح های سیاسی شدند.
یادم است در سال های ذکر شده یکی از همکاران مرا دید گفت:”خاکساری شما هم به مشروطه خود رسیدید معلمان را پلکان برای قدرت کردید”
به او جواب دادم من که این کار انجام ندادم. در جواب گفت:” دوستان شما که وارد قدرت شدند”
البته برخی همکاران این عقیده مرا قبول ندارند.
بیشتر” مورد امنیتی” تکیه دارند،
. مشابه همین حرکت کاهش حمایت صنفی در سال ذکر شده انجام گرفت. برای رهبران ”اصلاحات” در سال ۸۸ تا ۹۵ مدل ذکر شده اجرا شد. که  حدود۶ سال است آنها در ”حصر” هستند.طرفداران آنها به دنبال گرفتن قدرت هستند، گاهی هم ” جست وگریخته”در محافل صحبت هایی برای رهایی آنها می کنند. جریان رهبران اصلاحات را برای مثال برای همکاران عرض کردم.که حمایت اجتماعی لازم است.
در همین شرایط برای آزادی معلمان زندانی تلاش نکنیم. همان داستان سال های ۸۶ تا ۹۲تکرار خواهد شد.
نتیجه اخلاقی:
“ فرمول این است.
“افزایش حمایت صنفی = با کاهش هزینه صنفی” این فرمول حاصل تجربه بنده است. همکاران عمل کنند.تا نتیجه عملی آن را مشاهده کنند.
محمد خاکساری
از موسسین کانون صنفی معلمان
۲۲ آذر ۹۵