معلمان معترض:
روزمرگی برخی تشکل های
صنفی فرهنگیان ایران
✍️ محمد خاکساری(مدیر مسئول و صاحب امتیاز هفته نامه قلم معلم ،یکی از موسسین کانون صنفی معلمان
یکم اسفند 97
برخی معانی "روز مرگی "را بصورت زیر گفته اند.
"تکرار کارهای روزمـــرّه و روتین بصورت یکنواخت و‌کسالت آور بدون هیچگونه تغییر"
روز مرگی یعنی حرکت کردن روی یک خط صاف و بدون هیچ تغییری است .
متاسفانه برخی از تشکل های صنفی فرهنگیان دچار "روزمرگی"
شده اند.تغییری در انها مشاهده
نمی گردد.تشکل صنفی اعتراضات صنفی را باید جدی بگیرند. جدی گرفتن زندگی با پرهیز از "روزمرگی" حاصل می‌شود."روزمرگی" یعنی؛ یک نواختی در زندگی، عادت به حرکت نکردن و خلاصه؛ هر چه پیش آید،خوش آید. یعنی تشکل صنفی فرهنگیان اعتراض صنفی نکنند. جلسه سخنرانی و بحث گفتگو برای اعضای خودنگذارند. برای اعضا همایش
تشکیل ندهند. موارد فوق اگر تشکل صنفی انجام ندهد.دچار
"روز مرگی"است.تشکل صفی با چندبیانیه به مناسبت های مختلف بسنده کند وحرکتی برای اعضای خود انجام ندهد. دچار "روزمرگی"می گردد.
"روز مرگی" در واقع مرگ زودرس، برای تشکل صنفی است." "روزمرّگی" به تنبلی می‌انجامد و در نهایت به بدبینی، در تشکل صنفی منجر می شود . در نهایت تشکل صنفی از فعالیت می افتد.یا تشکل صنفی انتظار ناجی غیبی بسر می برد و یا به انتظار قهرمانی می شود . که اورا نجات دهد. برای پیشگیری از این آفت تشکل صنفی ،از طرف اعضای
تشکل صنفی تشویق به برنامه ریزی و آینده نگری و اعتلای عملکرد حمایت صنفی گردد.برای جلوگیری از "روزمرگی "تشکل های صنفی اقدامی مناسب برای معلمان بسازند. قدرت تشکل های صنفی فرهنگیان نه فقط در توانایی ادامه دادن بلکه در توانایی شروع دوباره برای خلق روش های نوین برای اعتراضات صنفی است .تا شور نشاط در معلمان ایجادگردد.موفقیت های کوچک هم در تقویت روحیه اعتراضی معلمان تاثیر دارد. تا لبخند برلب معلمان پدیدارگردد.تشکل صنفی واقعا خواهان تغییر دادن به خود و روش خود باشد.تشکل صنفی بیشتر به اطراف خوددقت کند. میتواند با ارتباط با سایر تشکل های صنفی معلمان انرژی تازه دریافت کند.و از تجارب سایر تشکل های صنفی استفاده کند.خیلی زود متوجه می‌شود که روش های بهتری برای رسیدن به خواسته های صنفی هست .برای دوری از "روزمرگی "تشکل های صنفی فرهنگیان باور افکار منفی را کنار بگذارند.به صدا های " نا امید" کننده گوش ندهند .سودی برای تشکل صنفی ندارد. به جز ناراحتی و دل سرد شدن نسبت به آینده تشکل صنفی نتیجه دیگری ندارد. گوش دادن به صدا های "نا امید"کننده صنفی بازده تشکل صنفی را کم می کند.روحیه امید را در همکاران زنده کنیم . اگر "اتحاد صنفی"داشته باشند. حتما موفق خواهیم شد.
این تجربه تاریخی نسل های گذشته و کنونی است.پس همکاران دست از تلاش برندارند و خسته نشوند زیرا در آینده‌ای
نه چندان دور به خواسته های صنفی خود خواهیم رسید. همکاران به حق خود خواهند رسید .انگاه زندگی جور دیگر باید دید.
به امید تغییر
خواسته صنفی رایگان بدست نمی آید.
✅ای دی هفته نامه قلم معلم 👈👈
@ghalamemoalem
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر