بخشی از شعر آزادی
از
سید سهراب دهقان
🖍🖍🖍🖍🖍
آن زمان که بنهادم سر به پای آزادی
دست خود ز جان شستم از برای آزادی
در محیط طوفان زای ماهرانه در جنگ است ناخدای استبداد با خدای آزادی»
کو زبان خاموشان؟
قوم حق فراموشان
کو کرامت انسان؟
کو صدای آزادی؟
تا به کی ستم بردن؟ نان بندگی خوردن! زندگی نمی ارزد بی نوای آزادی
هر دلی نوا دارد
شور کربلا دارد
کل یوم عاشوراست ماجرای آزادی
ما و بندگی هیهات ننگ زندگی هیهات در مرام ما کفر است ظلم جای آزادی
سه شنبه
۲۶ تیر ماه ۱۴۰۳
https://t.me/ghalamemoalem
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر