بحران اعتماد و راهکار ائتلاف برای تغییر
بنیان ارتباط و سرمایه اجتماعی
پایهی اولیهی هر ارتباط
🖍🖍🖍🖌🖌🖌
سازندهای، اعتماد است و این اعتماد از طریق شفافیت حاصل میشود. اعتماد، در واقع، سرمایهی اجتماعی هر گروه یا جنبشی محسوب میشود. فقدان همین سرمایهی اجتماعی، یکی از دلایل اصلی است که چرا پس از ۴۴ سال، ما همچنان شاهد یک اپوزیسیون منسجم نیستیم؛ زیرا گروهها نتوانستهاند اعتماد عمومی و متقابل را به درستی جلب کنند. در این میان، ساختار حاکم، که از آن به عنوان «حکومت جهل و جنون» یاد شده است، با ایجاد تفرقه و دامن زدن به اختلافات، از این وضعیت بهرهبرداری میکند
.
↩️ضرورت ائتلاف جمهوریخواهان
برخی از فعالان جمهوریخواه، راهکار خروج از این وضعیت را در تشکیل ائتلافی گسترده میان جمهوریخواهان داخل و خارج کشور میدانند. این ائتلاف باید بر پایهی اصول حداقلی و مشترک شکل گیرد تا از همان ابتدا گرفتار اختلافات نشود
.
👈🏽دو دلیل اصلی که موجب شده این ائتلاف تاکنون محقق نشود، عبارتند از
:۱
اولویتبندی اهداف حداکثری به۱- جای تمرکز بر نقاط اشتراک حداقلی
۲.
اختلافات گذشته و کینهورزیهای داخلی در بدنهی اپوزیسیون
.
همانطور که بارها از سوی جامعهشناسان تکرار شده است، هیچ گروهی بهتنهایی قادر به ایجاد تغییرات بزرگ نیست. ائتلاف تنها راهی است که میتواند اعتماد نسبی را در سطح جامعه و مجامع بینالمللی ایجاد کند
.
◀️معیار و اهمیت ائتلاف فراگیر
هر گروه یا سازمانی که بتواند از حدود ۵۰ تشکل رسمی و غیررسمی جمهوریخواه، حداقل ۳۰ تشکل را دور هم جمع کند،
این پتانسیل را دارد که اعتماد نسبی داخلی و بینالمللی را جلب کند. در غیر این صورت، فعالیتهای پراکندهی گروههای مختلف تنها به هدر رفتن انرژیها میانجامد.
جنبشهایی در تاریخ موفق بودهاند که بر اساس ائتلافی از مجموعهی گروهها شکل گرفتهاند. این ائتلاف جمعی با هدف تغییر، باید بتواند از طریق ترکیبی از قدرت، رضایت و نفوذ فرهنگی در داخل و خارج، به پایداری و برتری دست یابد. تحقق این امر، با ائتلاف جمهوریخواهان داخل و خارج میسر است وگرنه خواست حاکمیت همان سیاست «تفرقه بینداز و سروری کن» خواهد بود که ۴۴ سال به تداوم حکومت کمک کرده است
.
⏪راهکار عملی برای ائتلاف: ارتباط مستمر و ساختار مجمعی
یکی از عوامل حیاتی برای موفقیت ائتلاف، ارتباط مستمر و پیگیر با تمام گروههای جمهوریخواه داخل و خارج، بهویژه اقوام ایرانی، است. برای یک توافق حداقلی، برگزاری حداقل سه تا پنج جلسه با گروههای مختلف ضروری است، در حالی که در گذشته، ارتباط بسیاری از این گروهها به یک یا دو جلسه در سال محدود بوده است. مدارا در کنار ارتباط مستمر و تمرکز بر اهداف حداقلی، راه اصلی ائتلاف است
.
↩️ پیشنهاد عملی
برای ساختار جلسات ائتلاف این است که هر تشکل جمهوریخواه، یک یا دو نماینده برای شرکت در جلسات معرفی کند. این جلسات باید به صورت مجمعی برگزار شوند. انتخاب هیئت مدیره و شورای مرکزی در این مرحله طرحی شکستخورده است که مشارکت را کاهش میدهد.
تجربهی موفق داخلی در شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایراندر داخل
(از سال ۸۱ تا ۸۶) نشان داد که ساختار مجمعی، گرچه زمانبر است، اما کارساز است و به موفقیتهای بزرگی منجر شد. در این شورای هماهنگی فرهنگیان ، هر تشکل با حضور دو نماینده و با ارائهی نظر تشکل خود در جلسه، در پیشبرد کار شریک میشد. پس از تبدیل شدن این ساختار به هیئت مدیره، مشارکت کاهش یافت
.
👈🏽خلاصهی پیشنهاد:
جمهوریخواهان همین روش مجمعی را پیاده کنند تا همهی تشکلها خود را در پیشرفت کار شریک بدانند. این روش، گرچه زمانبر است، اما تاثیرگذار خواهد بود و منجر به ائتلافی بزرگتر و پایدارتر میشود.
این بیت از سید علی صالحی به اهمیت همبستگی و تغییر اشاره دارد که با موضوع ائتلاف ارتباط دارد
تنها گلیم خویش از این موجها به در نبردهایم
ما جملگی شریک همیم، ای برادران!
یکشنبه
۲۵ آبان ۱۴۰۴
https://chat.whatsapp.com/K8ZOz0XK0eDFNtzkDAPuTZ?mode=wwt
https://t.me/ghalamemoalem
https://t.me/+oSxwxqnIyTAwYzY8
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر